I dreamed them in the night
Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
Η μεγάλη παρέλαση των ασφαλιτών [15/12/2010]
Η μεγάλη παρέλαση των ασφαλιτών from Jaquou Utopie on Vimeo.
Ναι υπαρχουν.
Ναι βρισκονται αναμεσα μας.
Ναι διαπραττουν εγκληματα.
Ναι δεν εχουν κανεναν ενδοιασμο να βανδαλισουν, να σκοτωσουν και να χτυπησουν.
Αλλα ολοι αυτοι ειναι λιγοι και εμεις τοσοι πολλοι.
Ας κανουμε να το καταλαβουν επιτελους.
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
Mataron al gitana Maria-Electra
Η ζωη συνεχιζεται και η ζωη κυλαει. Και αυτο που εχεις δεν ειναι ακρετο για κανεναν. Και αυτο που θελεις να δωσεις, τη ζωη σου την ιδια να δωσεις, δεν τη θελει κανεις. Επειδη ειναι απλωμενη εκει, αφημενη για καποιον κλεφτακο περαστικο δεν σημαινει πως ο περαστικος αυτος θα ερθει. Την σκοτωσα τη τσιγγανα μεσα μου. Και ηρθε ενας και ρωτησε γιατι. Γιατι ετσι. Δεν ειναι λογος αυτος. Ω δεν ειναι λογος αυτος. Κι υστερα η τσιγγανα μου σηκωθηκε στα ποδια της και σκεφτηκε πως ακομα και σκοτωμενη η ζωη συνεχιζεται. Πηρε τους δρομους της κανονικοτητας γιατι πια τα τσιγγανικα στολιδια της φυγανε. Η φωνη της δεν μιλαει. Ξεχασε πως να παιζει την κιθαρα στη σεληνη. Και τα χειλια της δεν καιγονται για κανεναν. Εκτος απο. Χειλη κρυα δεν ειναι τσιγγανικα χειλη. Πηρε τους δρομους τους λευκους με το νερο και το αλατι γιατι ετσι πρεπει. Μεσα στην βαλιτσα της κουβαλαει ενα μαυρο φορεμα και μια κοκκινη καρδια. Μονη της. Οπως καθε τσιγγανος. Νεκρος ή ζωντανος. Παντα μονος. Παντα χωρις σκεπη. Φευγει γιατι η ζωη συνεχιζεται, μα η πολη αυτη ειναι πολυ βαρια στους ωμους της και ο λωρος ενα τρυφερο φιδι στο λαιμο που παρολο που την αγαπαει την πνιγει. Φευγει. Φευγω.
[περα απο το προσωπικο με ολα τα κομματιαστα συλλογικα του στοιχεια ενα τραγουδι τοσο επικαιρο στους καιρους μας...]
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
