Τοση ομορφια σπαταλημενη στο χρονο. Και μετα κατηγορουμε το χρονο που μας γερναει. Αν μας αφηνε ελευθερους στην αιωνιοτητα ποση ακομα σπαταλη θα καναμε. Ο καθενας που εχει καρδια ας ακολουθησει την καρδια. Οι υπολοιποι ευτισμενη μεσα στις φυλακες του απο καρτεσιο και μαλακο ασημι. Δεν με νοιαζει ν'αλλαξω κανενος τον κοσμο πια. Τον δικο μου κοσμο πασχω να αλλαξω και τις δικες μου μεταμορφωσεις να βρω. Εξελισσομαι αυτονομα και αγαπω επωνυμα. Αυτη ειμαι. Κι αυτη ακριβως θελω να ειμαι. Τα δικα μου κελια σπαω. Τη δικη μου φυλακη καταριεμαι. Τη θεση μου σ'αυτο το σωμα που επεσα πανω του ψαχνω. Τα λογια που αυτη η γλωσσα μου δανεισε διαλεγω να φτιαξω προτασεις που μιλανε τη σαρκα μου. Αισθανομαι στα ακρα, αλλα εχω συναισθηση του μεσου. Πορευομαι κι ευχομαι μοναχα να διαβατω στο δικο μου μονοπατι. Στον αυθεντικο λαβυρινθο της δικης μου υπαρκτοτητας. Εχω αναγκη να ερωτευομαι ανθρωπους και να τους μοιραζω τη σαρκα μου. Δεν ειναι η σαρκα που μου κοστιζει ακριβα. Καθε φορα που λιγοστευω γιγαντωνω. Μολις ξεκινησα κι αργησα. Η ισως παλι οχι. Η ελευθερια ειναι δυσκολη και απαιτει παλι. Με τους αλλους, με τις δομες των κοινωνιων, με τα δεδομενα, με τον εαυτο σου τον ιδιο. Μιλω στην γλωσσα που αγαπω κι αγαπω στη γλωσσα που μιλω. Κι οσο πιστευω πως προχωρω μπροστα θα προχωραω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου