Ξένα δωμάτια που τόσα κορμιά άφησαν για λίγο τις στιγμές τους. Κομμάτια των ζωων τους κι όμως τίποτα δεν τους θυμίζει πια. Και θυμάμαι όλα τα δωματα που έζησα για μια, δυο, χίλιες μέρες και έχουν ξεφτισει από τη μνήμη, το σώμα .
Ενα σώμα τόσο μόνο όσο και η ψυχή . Αν υπάρχει και δαυτη.
Πήραμε τη ζωή μας λάθος και πως να αλλάξουμε πια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου