so much confusion

Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε
Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια
Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ
βρίσκω ἄλλο τρόπο νὰ στὸ πῶ
Θὰ ταξιδέψουμε κάπου, ἔτσι ἀπὸ ἀνία ἢ γιὰ νὰ
ποῦμε πὼς κι ἐμεῖς ταξιδέψαμε.
Ὁ κόσμος ψάχνει σ᾿ ὅλη του τὴ ζωὴ νὰ βρεῖ τουλάχιστο
τὸν ἔρωτα, μὰ δὲν βρίσκει τίποτα.
Σκέφτομαι συχνὰ πὼς ἡ ζωή μας εἶναι τόσο μικρὴ
ποὺ δὲν ἀξίζει κἂν νὰ τὴν ἀρχίσει κανείς.
Ἀπ᾿ τὴν Ἀθήνα θὰ πάω στὸ Μοντεβίδεο ἴσως καὶ
στὴ Σαγκάη, εἶναι κάτι κι αὐτὸ δὲ μπορεῖς
νὰ τὸ ἀμφισβητήσεις.
Καπνίσαμε -θυμήσου- ἀτέλειωτα τσιγάρα
συζητώντας ἕνα βράδυ
-ξεχνῶ πάνω σὲ τί- κι εἶναι κρῖμα γιατὶ ἦταν τόσο
μα τόσο ἐνδιαφέρον.
Μιὰ μέρα, ἂς ἤτανε, νὰ φύγω μακριά σου ἀλλὰ κι
ἐκεῖ θά ῾ρθεις καὶ θὰ μὲ ζητήσεις
 

Δὲ μπορεῖ, Θέ μου, νὰ φύγει κανεὶς μοναχός του. 

Μανόλης Αναγνωστάκης

where love is, there is your home

Ναι θα γινω μελο. Ναι δεν ξερω τι μου γινεται, που θα βρισκομαι σε ενα μηνα, γιατι ολα μου πανε στραβα, ποια χελωνα με κατουρησε ρε πουστη μου δεν ξερω. Αυτο που ξερω πως ακομα ψαχνω το σπιτι μου κι ακομα την αγαπη μου. Τις αγκαλιες μου τις ξαναβρηκα μετα απο καιρο. Ας μην ξεχασουν. Ας μην ξεχασω κι εγω ποσο τις αγαπω. Ενα τζιν με λεμονη στιμμενο, ενα φιλι στο στομα κι ας πορευτουμε στην ακρη του κοσμου. Καπου θα εχει μια στεγη και για μας τους σαλτιμπαγκους αυτη η ομορφη πλαση. Δεν θα εχει?