Απο καιρο ηθελα να γραψω και τωρα γινεται αυτο. Ποσο μικροι ειμαστε οι ανθρωποι μεσα στην μεγαλοσυνη μασ. Δεν ξερω αν πιστευω σ αυτην την μεγαλοσυνη σημερα. Ολοι φαινονται πολυ μικροι. Εκεινοι που εκτελουν, οι αλλοι που συμμετεχουν, εκεινοι που διαταζουν και ολοι εμεις που δεν κανουμε τιποτα. Στην μικρη καθημερινοτητα του πηγαινε ελα, στον ποθο και την απογοητευση. Στην μοναξια ντυμενοι. Και σ ενα μελλον τοσο αβεβαιο, τοσο κοντινα μακρινο και τοσο πεγκοσμια προσωπικο. Που θα με βρει το αυριο. Γερναω που παει να πει λιγοστευω. Με τα ιδια λαθη. Ξανα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου