Ghosts--Ladytron

In the first days of the spring time

made you up and split from one thousand enemies
made a trail of, of a thousand tears
made you a prisoner inside your own secrecy

There's a ghost in me
who wants to say "I'm sorry"
Doesn't mean I'm sorry

At the first hour of the springtime
made you up and split from one thousand enemies

now I see you from the corner
clock strikes
and I know you will be drinking alone

There's a ghost in me
who wants to say "I'm sorry"
Doesn't mean I'm sorry

I am [noT] a SNaKe gIRl

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Εχω τη λεια οψη του φιδιου. Για να σταθω ολορθη βρισκω ανθρωπινες φιγουρες και γραπωνομαι πανω τους. Τις αγκαλιαζω. Τους φυσω τα χνωτα μου το χειμωνα να μην κρυωνουν ή απλωνω τη δροσια μου τα καλοκαιρια για να τα κανω πιο υποφερτα. Χαιδευω τα φιλοξενα σωματα. Σεργιανω στο πλαι τους. Ζω λιγακι απο τη ζωη τους. Κι οταν φευγουν--γιατι ολοι καποια στιγμη φευγουν--μενω τοσο γυμνη. Τοσο ξενη. Τοσο παιδι. Μα αυτο που καταλαβα ειναι πως δεν χρειαζομαι κανεναν ξενιστη για να στεκομαι ορθια ή να ζησω ή να υπαρχω. Ειμαι μικρη και μπορω τα παντα. Πρωτα να φτασω εκει που μπορω κι υστερα εκει που δεν μπορω.

Μοναχα που θελω να αφηνομαι. Θελω να μοιαζω ενα μαλακο κουβαρι ανημπορο να σταθει και να σηκωθει. Μεγαλωσε ομως η Μαρια-Ηλεκτρα και δεν πιανουν πλεον αυτα τα κολπα.

Τι ομορφα που ηταν τοτε που καποιος αλλος εσβηνε τα χιλιαδες "fuck you" απο τους τοιχους. Τωρα πρεπει να το κανω μονη μου.

Τωρα πρεπει να συνηθισω την παρεα μου. Πρεπει να κοιταζομαι καθε πρωι στον καθρεφτη μηπως και καταφερω να θυμαμαι ποια ειμαι και πως μοιαζω. Διχως κανεναν να ψιθυριζει το ονομα μου τα πρωινα να μην το ξεχνω. Χωρις δυο ματια να καθρεφτιζομαι χαμογελωντας. Τωρα εχω αναγκη τους καθρεφτες.

Κι οσο κι αν κουβαριαζομαι δεν ξεγελω τους αλλους. Να ερθουν πιο κοντα. Να με πιασουν απο το χερι να μου δειξουν τη μικρη και τη μεγαλη αρκτο. Με τις μουσικες των παιδικων φιλιων να γυρισω στο τοτε που το πιο σημαντικο μου προβλημα ηταν πως χασαμε στα μηλα ή το τζαμι. Χερια και στοματα και ματια. . . Μ' αυτα ποθω να πλαθω τις λεξεις μου και να συνομιλω.

Δεν μπορω να μεγαλωσω. Δεν θελω. Δεν θελω. Δεν θελω. Δεν καταλαβαινω τους μεγαλους. Δεν με καταλαβαινω.

Love becomes Art

Crave, Sarah Kane

BullET with BUterFly wINgS

Εγω που εχω γεννηθει τοσες φορες. Που εχω πεθανει αλλες τοσες. Νομιζω σημερα ειμαι πιο ζωντανη απο ποτε. Αφησα τον μικρο μου πλανητη με το ενα ερωτευμενο, μα περηφανο ροδο, τα τρια μου ηφαιστεια και τη μοναξια μου και κατεβηκα για λιγο στον πλανητη Γη. Μεγαλος πλανητης. Αφιλοξενος πλανητης. Φιλοξενος πλανητης. Συναντησα κηπους με χιλιαδες ροδα. Ειδα ερημους και μυρισα το χρωμα της θαλασσας. Γιατι στο ματι μπορει το γαλαζιο αυτο να ειναι σαν οποιοδηποτε αλλο γαλαζιο, μα στην οσμη εχει την διακριτικη αλμυρα της πληγης. Ποναει και τσουζει. Σφιγγεις τα ματια. Τα δαχτυλα κυλουν δυνατα πισω στη μανα-χουφτα. Ετσι ειναι το μπλε του νερου. Μεσα του ξαναγινομαι πιο παιδι απο παιδι. Κολυμπω και οι μνημες αναζωπυρονται. Μοναχα τοτε ειμαι ασφαλης. Μοναχα τοτε δεν με νοιαζει τιποτα. Τιποτα και κανενας. Ουτε καν ο εαυτος μου.

Στο ταξιδι μου συνατησα και μερικους διαβατες. Πρωτη φορα επιασα τον ρητο λογο για να μιλησω τις ζωγραφιες του μυαλου. Γελασα και ηπια αλλα χειλη. Εκανα δικη μου μια ξενη αγκαλια. Γευτηκα ματια και ιστοριες και ενα κομματι απο αλλοτριες ζωες. Και ηταν ομορφα. Ομως η μοναξια αντι να μικραινει, μεγαλωσε. Λεπει το ροδο μου. Λειπουν τα ηφαιστεια μου. Λειπει η σιγη του καταδικου μου πλανητη. Προσπαθω να μου φαγωσω τις αιχμες, τις ακρες. Να χωρεσω κι εγω σ' αυτο το καλουπι τ' ανθρωπινο. Ειναι ευκαιρια τωρα που ηλιο ι σεργαινουνε στο πλαι μου. Ομως νοσταλγω. Και μελαγχολω. Γεμιζω αναμνησεις απο ενα ανυπαρκτο παρελθον. Πλαθω σκηνες που δεν γυριστηκαν ποτε και τις κανω κτημα μου. Μνημα μου. Κοιμαμαι και ονειρευομαι. Ξυπνω κι ονειρευομαι.

Και δεν ξερω πια αν πρεπει να μεινω εδω ή να ξαναγυρισω στον ερημο μου δρομο.

Eye of the tiger--Kiara Mastrogianni

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Jai Ho--Α.R. Rahman

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA