Oiço cair o tempo, gota a gota, e nenhuma gota que cai se ouve cair.

Μερικες φορες ζεις τη ζωη σου σε μια εντελως ξενη γλωσσα.

Που δεν την καταλαβαινεις, δεν μπορεις να τη μιλησεις, δεν μπορεις να τη νιωσεις. Κι αυτο σε κανει λιγακι τυφλο. Λιγακι κουφο. Λιγακι νεκρο. Αυτη την ορφανια μπορεις να τη μοιραστεις μοναχα μ' εκεινους που βρισκονται ακριβως εκεινο το λεπτο, ακριβως διπλα σου. Και θα κοιταζουν ακριβως προς την ιδια κατευθυνση. Θα ακουν απο ολους τους ηχους τον ηχο που εσυ διαλεξες να ακουσεις. Με ορους μαθηματικους αυτο σε κανει μοναδικα μονο. Τοσο που πλεον δεν σ' αρεσει το ιδιο φαγητο. Το ιδιο γλυκο ποτο που σ' αρεσε πριν. Τιποτα δεν μενει ορθιο μεσα σου και δεν εχεις καν φωνη για να φωναξεις. Γιατι αυτο που βγαινει απο το στομα σου δεν ειναι η φωνη που εχεις στο κεφαλι σου.

Κι ολα μπερδευονται οχι ακριβως ασχημα, ουτε ακριβως ομορφα, ουτε ακριβως τιποτα. Τα ματια σου ταξιδευουν στη φτερνα σου, η μυτη στην πλατη σου, τα χερια στο λαιμο σου και τα αυτια στους γλουτους σου. Και κοιτας τον καθρεφτη και χαιρεσαι που δεν εισαι αυτο το τερατουργημα που βλεπει ο νους σου. Μα απο την αλλη το ειδωλο δεν ειναι καθολου εσυ. Και μπερδευεσαι. Γιατι καποιος ειπε πως ετσι πρεπει να εισαι. Και ποτε δεν πρεπει να ακους το συλλογικο "Εγω", μα το συλλογικο "Εμεις". Ομως πια εισαι σιγουρος οτι "Εγω" δεν υπαρχει. Εισαι μια αλληλουχια προσωπων, τοσο διαφορετικων, τοσο τσατισμενων το ενα με το αλλο. Νομιζεις μπορεις να τα συνετισεις να παιξουν ολα μαζι στην ιδια ορχηστρα. Μα το ενα θελει να παιξει στο βιολι Μπαχ και το αλλο φερνει ενα βοτσαλο κι ενα ηχειο ν' ακουσει το κυμα. Και το τριτο αφηνει να εκπνευσουν νοτες απο την Ανατολη. Και ολα αυτα εισαι συ.

Χαμενη. Τρομαγμενος. Οπως ολοι. Εισαι ολοι. Στην κυριολεξια εισαι ολοι. Δεν ρωτας για ποιον χτυπα η καμπανα γιατι το ξερεις πως ειναι για σενα. Κι ας αισθανεσαι τοσο ζωντανα το καθε τι. Αντιλαμβανεσαι μεσα στην κατασκοτεινη μοναδικοτητα σου πως οσο συγχωνευεσαι με το Ολον τοσο ανθιζεις την μοναξια σου. Βλεπεις το περηφανο λουλουδι σου που αγαπα, μα ειναι περηφανο και δεν πιστευει καν πως καποια μερα ο μικρος του Πριγκηπας θα ερθει.

Γιατι ξερει πως ο καθε μικρος Πριγκηπας θα κανει το μεγαλο ταξιδι. Και στο τελος του ταξιδιου ο δικος σου Πριγκηπας θα γινει αστερι.