Eyes and Mirrors-Louise Bourgeois |
Ο ανθρωπος γεννιεται ελευθερος, και παντου ειναι αλυσοδεμενος [L'homme est né libre, et partout il est dans les fers, Voltaire]. Ειναι ενα χιλιοστοκυτταρο που πειθει το πιο κοντινο του κυτταρακι να φιληθουνε για μια στιγμη. Το ξεγελα με γυναικεια τερτιπια και υποσχεσεις για περαστικες συνουσιες. Πριν καλα καλα καταλαβει πως και τι ο διαβαταρης φιλητης εγκλωβιζεται μεσα στο μαργιολικο της στομα και τα δυο γινονται ενα.
Η ελευθερια λοχευει ακριβως στον απειραριθμησιμο αριθμο πιθανοτητων του ανθρωπου που πλαθεται. Μπορει να ειναι αντρας ή γυναικα. Να εχει κιτρινα ή μαυρα ή πρασινα μαλλια σαν την πανεμορφη Rosa. Τα ματια του ισως εχουν το χρωμα της αμμου, της θαλασσας, της βρεγμενης ακτης, της πετρας, του οστρακου ή τη λευκοτητα ενος τυφλου. Μπορει να ειναι ψηλος ή κοντη. Μπορει να σωσει τον κοσμο ή να καταστρεψει τον εαυτο του μεσα σε δρομους που καινε. Μπορει να γυρισει ολο τον κοσμο με ενα βιβλιο αγραφο στο νου ή να γραψει τους πιο υπεροχους συνδιασμους λεξεων κλειδωμενος πενηντα χρονια στη σοφιτα του. Ισως σκοτωσει τα παιδια της απο την απελπισια ενος ανεκπληρωτου ερωτα ή ισως σκοτωθει απο ενα ηλιθιο οπλο. Μπορει να της αρεσει να κανει ερωτα σε κρυφους ποθους του πιο αποκρουστικου σκηνοθετη ή να αφιερωσει μια ζωη στη μοναξια του φυλου.
Καθως τα δυο γινονται τεσσερα και τα τεσσερα δεκαξι μια μια οι πιθανοτητες ξεφτανε. Κι οταν πια χαιρετησεις τον κοσμο με τις ελευθεριες της ορισμενης υπαρξης σου ξεκιναει το τελετουργικο του δευτερου, πιο γνησιου εγκλωβισμου σου. Πρωτα με μικρα συρματα στα ευπλαστα χερακια σου. Κι επειτα οι ολο μεγαλυτερες κρικοδετες αλυσιδες. Ωσπου φτανεις σε μια ενηλικιωση που τα δεσμα σου ειναι ασηκωτα και γερνεις να ξαπλωσεις. Για λιγο. Να παρεις δυναμεις για να σηκωθεις μετα. Να πας λιγο παραπερα. Οποιος πεσει ομως γλυκενεται και δεν θα υψωθει ξανα ολορθος. Ειναι βαρυς ο ουρανος και μαλακο το στρωμα.
Αν ομως . . Αν γλιστρησεις τα δαχτυλα σου αναμεσα στα πλεγματα μπορεις με τα συρματα και τα σιδερα να φτιαξεις δαχτυλιδια και κολιε και σκουλαρικια και βραχιολια για τα χερια και τα ποδια και να γιανεις τα δεσμα σου στολιδια..
[η φωτογραφια ειναι απο το εργο Cell (Eyes and Mirrors) 1989-93 της Louise Bourgeois που εφυγε χτες κλεινοντας εναν αιωνα οπου η γυναικα αφηνεται ελευθερη πλεον να αφησει την σφραγιδα της στην τεχνη]
[η φωτογραφια ειναι απο το εργο Cell (Eyes and Mirrors) 1989-93 της Louise Bourgeois που εφυγε χτες κλεινοντας εναν αιωνα οπου η γυναικα αφηνεται ελευθερη πλεον να αφησει την σφραγιδα της στην τεχνη]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου