Υπαρχει παντα αυτη η στιγμη αντιλαμβανεσαι πως ολα πια ειναι αλλιως πριν ακομα αυτα τα ολα αλλαξουν. Το συμπαγες χαμογελο σπαει και ο χρονος προσθετει τα ωραια του στολιδια σιγα σιγα μα αναφαιρετα. Αυτη τη στιγμη που ολα πια εχουν παρει το δρομο της αλλαγης την καταλαβαινεις μοναχα εσυ. Και σχεδον ολες τις φορες ειναι καποιος εκει διπλα σου που σαν σε κοιταξει το καταλαβαινει. Δεν εισαι η ιδια. Δεν "πετας" ανεμελα, "σπας". Ισως γυρισεις να του πεις: "Ολα αλλαζουν". Και η μονη απαντηση που θα βγαζει νοημα θα ειναι: "Το ξερω. Μη φοβασαι". Γιατι ουτε συ, ουτε κανεις δεν μπορει να κανει τιποτα.
Και η Χαρα απλα θα διωξει καποια γραμματα, θα προσκαλεσει καποια αλλα και θα γινει Χαος.
Και στο Χαος θα μπει οποιος θελησει να σε ψαξει. Θα σε βρει αναμεσα σε τερατα που δεν υπαρχουν, αλλα ζουν. Αναμεσα σε λογια που ακουσες και δεν ειπωθηκαν ποτε. Σε τοιχους απο συννεφα και ζαχαρη. Ολα ειναι θολα γιατι η καρδια σου ραγισε. Γιατι ερωτευτηκες μια φραση. Γιατι δεν ειναι καλο να ξερει κανεις πολλα. Γιατι τις λιγες φορες που θα εχεις τον χρονο να συγκροτησεις τα γυρω σου θα θυμασαι το αλλοτινο σου εγω, με τον κηπο και τα χρωματα που δεν μπερδευονταν και τις λεξεις που δεν εκρυβαν μεσα τους αλλες λεξεις και ολα ηταν ομορφα. Και συ ησουν ομορφη.
Και τωρα δεν ειναι που δεν εισαι ομορφη, ειναι που ολα ειναι τοσο μπερδεμενα που δεν μπορεις να καταλαβεις.
Και συνηθως γελας οταν δεν εχεις τι να πεις.
Ή μιλας πολυ χωρις να λες απολυτως τιποτα.
1 σχόλιο:
"Γιατί ερωτεύτηκες μια φράση...".... Χμ. Επικίνδυνα πράγματα..
Δημοσίευση σχολίου