Που εισαι μωρε και δεν μπορω να σε βρω
Που πας μικρο χαζο μυαλο μου
Ποσος κοπος για μια ζωη που δεν ειναι δικη μου
Βαλιτσες, χαμογελα και η ευχη να μπορουσα να ειμαι λιγακι σαν αυτους τους κανονικους ανθρωπους με τα μικρα, ξενα ονειρα και την τετραγωνη ζωη που τους κανει τοσο ευτυχισμενους
Ξυπνας στις εφτα διπλα στη μανα ή στον πατερα του παιδιου σου για να διαιωνισης την παναρχαιη προσταγη της κοινωνιας σου που σου λεει οτι η σαρκα σου εχει αυτο το ενστικτο της διαιωνισης
Η πιο απλη αυταπατη της αθανασιας
Και ο ερωτας η πιο τετριμενη αυταπατη των δυο που γινονται ενα μεσα απο ενα δωσιμο κορμιου τοσο εγωιστικο οσο η φυση μας
Αλλα δεν εισαι ουτε απο τους αλλους. Τους λιγους. Τους μετρημενους.
Δεν ειμαι παρα εγω κι εγω δεν εχω ιδεα ποια στο διαολο ειμαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου