Game of Thrones. Ειναι ο,τι καλυτερο εχω δει εδω και πολυ καιρο (απο εποχη Battle Star Galactica θαρρω) και ομολογω πως εχω δει πολυ τηλεοραση για να φτασει ο εγκεφαλος μου σε "ασφαλη λειτουργεια" τον τελευταιο καιρο. Η ιστορια περιπλεκει βασιλεια, ιντριγκες, ερωτες, δρακους (ω, ναι οι δρακοι υπαρχουν!), προδοσιες, αιμομιξιες, αιμα και πολλους πολλους χαρακτηρες που η αληθεια ειναι πως θελει λιγο καιρο να τους μαθεις. Η πρωτη σεζον ειναι ουσιαστικα μια εισαγωγη στον μαγικο κοσμο των αρχοντων και των βασιλιαδων, αλλα μολις την ξεκινησεις καταληγεις σε αποχαυνωση. Πλοκη, πλοκη, πλοκη . . . και σε λιγα εικοσιτετραωρα θα B Γ Ε Ι επιτελους το πολυποθητο πρωτο επεισοδιο του δευτερου κυκλου. Οποιος θελει βεβειαι μπορει να διαβασει τα βιβλια, αλλα προσωπικα προτιμω τη μαγεια της εικονας. Και επισης βαριεμαι το διαβασμα. Αλλα αυτο με τη "μαγεια της εικονας" ακουγεται και καλα πιο αρτιστικ.
Πρεπει να το δειτε. Ολοι.Το αγαπω. Το λατρευω. John Snow marry me (ουπς, λιγο παθετικ, αλλα με παρασερνει το παθος. Ανθρωπος ειμαι. Περιπου).
Και παμε τωρα στην επομενη καλυτερη κωμωδια των τελευταιων τεσσαρων ετων. Parcs and Recreation. Ο πρωτος κυκλος ηταν ακρως απογοητευτικος και η αληθεια ειναι πως δεν θα του εδινα αλλη ευκαιρια, αν δεν ειχα ξεμεινει απο σηριαλ. Αλλα τελικα κατεληξα να γελαω μονη μου τεσσερις το χαραμα. Η ειρωνεια δινει και παιρνει, μια και η ιστορια δινει και παιρνει σε μια μικρη αγνωστη πολη της Αμερικης μεσα σ' ενα δημοτικο γραφειο, με την κυρια πρωταγωνιστρια να ειναι μια φιλοδοξη, δυναμικη, λιγακι αφελης συμβουλος με ονειρο να γινει η πρωτη γυναικα Προεδρος της Αμερικης. Την παρασταση κλεβουν ενας ενας ξεχωριστα ολοι οι χαρακτηρες, ο καθενας με τη δικη του κωμικη πινελια, με αποκορυφωμα τον διευθυντη Ron Swanson. Μια πολυ εξυπνα γραμμενη και σκηνοθετημενη κυνικη κωμωδια που ειχαμε καιρο, πολυ καιρο να δουμε. Στο ντεκορ εκτος απο την φερελπη πολιτικο και τον εντελως "βαριεμαι-τη-ζωη-μου" κλασσικο δημοσιο υπαλληλο αφεντικο της Ron, χαρακτηρες ολοκληρωμενοι, αστειοι χωρις να καταντουν γελοιοι και ενα χιουμορ ουτε πολυ ελιτιστικο, ουτε δυσνοητο. Εξυπνο και διασκεδαστικο θα σας κρατησει συντροφια τα δυσκολα βραδια που εχετε κατι σοβαρο να κανετε (μια εργασια για τη σχολη, μια παρουσιαση για τη δουλεια, να πατε να δειτε την θεια Φωτω εκατο χρονων που ειναι σαραντα μερες σε κωμα και πρεπει να πατε παρολο που εχετε να τη δειτε απο τριων ετων) και θελετε απεγνωσμενα να το αποφυγετε σαν ο δρακουλας το σκορδο. Κι αν θελετε τη γνωμη μου: ειστε απολυτα δικαιολογημενοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου