I'm not here

 This isn't happening

i am just another catcher in the rye

“Among other things, you’ll find that you’re not the first person who was ever confused and frightened and even sickened by human behavior.”

“If you had a million years to do it in, you couldn’t rub out even half the “Fuck you” signs in the world. 
It’s impossible.” 

“That’s the whole trouble. You can’t ever find a place that’s nice and peaceful, because there isn’t any. You may think there is, but once you get there, when you’re not looking, somebody’ll sneak up and write “Fuck you” right under your nose. Try it sometime.”

Ensaio sobre a Lucidez

Ενας απο τους προφητες του 21ου αιωνα που εφυγε προτου καλα καλα τον χορτασουμε. Τετοια πνευματα γεννιουνται μια στις τοσες, σκορπισμενα στα περατα του κοσμου. Οι εκλογες θα βγαλουν τα οριστικα τους αποτελεσματα την ημερα που συμπληρωνονται δυο χρονια απο το θανατο του συγγραφεα. Ας διαβασουμε τα βιβλια του. Μια απο τις σπανιες φορες που η διανοια, η πολιτικη, η τεχνη συναντιουνται σε ενα τελεια κυκλικο αγκαλιασμα.

time to wake up

Flow flow to make the fascist man know 

That unity is here and unity will grow 

Open your eyes 

Time to wake up 

Enough is enough is enough is enough 

Give the fascistman a gunshot

¿Porque detrás de lo bueno está escondido dolor?

Düsseldorf Μάιος 2009

¿Porque?

where is the law ?

Μαλλον ζουμε σε εκεινους τους καιρους που μετα απο μερικα χρονια τα εγγονια της γενιας μας θα διαβαζουν και θα δινουν εξετασεις στο μαθημα της ιστοριας. Ειναι δυσκολο τελικα να ζεις την ιστορια που αλλαζει. Δεν το συνειδητοποιεις πως ειναι δυνατον να ξανα-συμβαινουν τα ιδια και τα ιδια πραγματα. Πιστευα πως ειναι χαρακτηριστικο μας να μαθαινουμε και να εξελισσομαστε. Να μην κανουμε τα ιδια λαθη. Αν ομως ο Θουκιδιδης ειναι σαν να γραφτηκε σημερα ποσο να περιμενεις να εχουμε αλλαξει ή ποσα να εχουμε μαθει. Το λαθος ειναι ισως πως μετραμε το χρονο στα μικρα ψιχουλα που διαρκει μια, δυο, τρεις γενιες. Εαν η ολοτητα του κοσμου και της ανθρωποτητας ηταν ενας μοναχα ανθρωπος [ας τον πουμε ο ανθρωπος Χ] που δεν εχει ηλικια, που ζει και υπαρχει απο το πλην στο συν απειρο [ας το παρουμε ως δεδομενο εφοσον το απειρομετρησιμο του συμπαντος ειναι πρακτικα "απειρο" για τον κοινο μας νου] πως να περιμενουμε να εξελισσεται σε χρονο συμβατικο της δικη μας αριθμητικης του βιου. 

Στο χρυσο κλουβι της Ευρωπης μπορει να πολεμαμε τις ανισοτητες, αλλα η πλειοψηφια του κοσμου λιμοκτονει, ειναι αναφαλβητη, εχει καστες, εχει παιδια να πολεμουν με αληθινα οπλα, εχει γυναικες να βασανιζονται μονο και μονο επειδη γεννηθηκαν γυναικες.. Εξω απο το χρυσο κλουβι παραμενουμε τοσο πρωτογονοι. Κι οπως αποδεικνυεται τα τελευταια χρονια, μετα τους τεραστιους εορτασμους για τη νεα χιλιετια, παμε ολοενα προς τα πισω. Δεν αντιλαμβανομαι τα περιπλεκομενα των οικομικων. Ποτε δεν μου αρεσαν και ποτε δεν προσπαθησα να τα καταλαβω. Αυτο που βιωνω ειναι μια αυξημενη εντροπια. Φοβο. Μισος. Ρατσισμο. Βια. Απελπισια. Θανατο. Απληστια. Πορνεια. Ψεμα. Αμαθεια.

[...] η ιστορια συνεχιζεται

where is it?

Υπαρχει στ' αληθεια αυτος ο κοσμος? Ελπιζουμε να υπαρχει. Να ειναι καπου εκει εξω. Εκει οπου ειμαστε ελευθεροι να αγαπαμε, να φιλαμε, να αγκαλιασομαστε, να ειμαστε αυτο που θα ημασταν αν δεν υπηρχε ολη αυτη η ασχημια. Ολοι ισοι. Ολοι ελευθεροι. Δεν υπαρχει ομορφοτερη λεξη απο την "ελευθερια". Δεν μπορεις να αναπνευσεις αν δεν εισαι πραγματικα ελευθερος. Δεν μπορεις να αγαπησεις ουτε καν το ιδιο σου το ειδωλο στον καθρεφτη. Τιποτα πιο πανω και πιο περα απο εκεινη.

Κι αναρωτιεμαι: σ' εναν κοσμο που σε διαμορφωνει απο τη μικρη συστημικη μοναδα της οικογενειας κι επειτα του σχολειου, των φιλων, των ξενων, των οικονομικων υποχρεωσεων, του ερωτα της ματαιοτητας, του μισους προς συγκεκριμενους συνανθρωπους που δεν σου φταινε τιποτα μα στο κληροδοτουνε μεσα απο μασημενες ιστοριες προαιωνιων εχθρων, αναρωτιεμαι ποσο ελευθερος ή ελευθερη μπορεις να νιωσεις. Δυο, τρια τοις εκατο?

Σ' ενα κορμι που γεννηθηκε για ν' αγαπα και να ριζωνει και σ' εναν νου που υπαρχει για να χανεται και να μαθαινει δεν ξερω αν ποτε ελευθερωθω απο τα ιδια μου τα δεσμα. Ποσο μαλλον τα δεσμα του κοσμου. Ωστοσο θελω να πιστευω πως καπου υπαρχει εκεινο το μερος της ελευθεριας. Ισως δεν ειναι τοπος. Ισως ειναι χρονος. Ισως ειναι το θαρρος ή το θρασος. Ισως ειναι η μη-μεταμελεια. Ειμαι πολυ μικρη για να γνωριζω. Αλλα οχι μεγαλη για να μπορω εστω να ονειρευομαι.

The Hitchhiker's Guide to another Galaxy

Lausanne Φλεβάρης 2012