that moment

Αυτη η καταπληκτικη στιγμη που πιστευεις πως δεν γινεται να γινουν τα πραγματα χειροτερα, τουλαχιστον αυτο, γινεται σχεδον μαγικη οταν οντως τα πραγματα γινονται τραγελαφικα χειροτερα και μεσα σε μια μερα πρεπει να αλλαξεις σπιτι καπως, καπου χωρις να εχεις ιδεα πως επρεπε να αλλαξεις σπιτι *αυτη η μνημη και αυτη η γλωσσα που ειναι χωρα παρεξησηεων*, αλλα δεν εχεις που να πας κι ολο το φταιξιμο ειναι πανω σου. Κι απο πανω μια βδομαδα που καθε περιστατικο παει λιγο πιο στραβα απο οτι θα πρεπε, κατι λεξεις που ξεστομιζονται για να σου γαμησουν ακομα πιο πολυ την ανασφαλεια σου. Ενα ραντεβου που αναμενεις και θα αλλαξει το μελλον σου προς το καλυτερο ή το χειροτερο. Μια χωρα αφιλοξενη σε ενα κορμι αφιλοξενο. Ολα γινονται λαθος για καποιο λογο. Κι εχω γενεθλια ξερεις αγαπητο συμπαν. Μην μου τα κανεις γεναθλια. Μου φτανουν τα λευκα αγριοχορτα που τολμουν να ξεσπαθιζουν στο κεφαλι μου. Ενταξει ολα ειναι καλα και καπου κανω λαθος, αλλα δωσε μου ενα διαλλειμα. Ετσι για πλακα. Να δουμε τι θα γινει.

* ναι ειχα νευρα οταν τα εγραφα ολα αυτα! και ακομα εχω λιγες μερες μετα!