We dream of journeys through the cosmos — Is the cosmos not then in us? We do not know the depths of our own spirit. — The mysterious path leads within. In us, or nowhere, is eternity with its worlds — the past and the future.
Περνανε οι ωρες ακαταλληπτα. Δεν προφταινω και φοβαμαι.
Το γελιο σερνεται στις λασπες της νιοτης και γω δεν ξερω σε ποια αστρικα συμπαντα να κρυψω
το προσωπο μου.
Απο τα δακρυα μου γεννηθηκε η θαλασσα.
Απο τη σαρκα μου η γη.
Απο το αιμα μου τα ροδα.
Απο την απελπισια μου οι ανεμοι.
Απο τους λυγμους μου οι ηχοι του αγερα το φθινοπωρο.
Αποζητω την αγκαλια του μη-ειναι που εχει χρωμα γαλαζωπο.
Ποσο ελαφρια με αισθανομαι ωρες ωρες. . .
Ποσο μη-ανθρωπινη. . .
Δεν εχω δυναμεις.
Die Liebe wirkt magisch.
Sie ist der Endzweckder
Weltgeschichte,
das Amen des Universums.
--Novalis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου