Κοιταζω τη Δαναη που κοιμαται και σκεφτομαι: "αν ημουν κι εγω τοσο ομορφη. πως θα αντεχα να αντικρυζω στον καθρεφτη μου μια τετοια ομορφια?"
Τη στιγμη που ακουστηκε να λεει δε θα χουμε τιποτα πια για καιρο η ζωη του χαρισε επιτελους πλατυ χαμογελο λαμπρο
Αναμεσα στον Θανατο και σε μας δεν παρεμβαλλεται καμια φορα παρα ενα μοναχο πλασμα. Αν αυτο το πλασμα χαθει, θα μεινει μονον ο Θανατος...
Μια καρδια ισως ειναι κατι αναρμοστο. Ανηκει στην ταξη των αντικειμενων που βρισκουμε στα τραπεζια των ανατομων και του χασαπη. Προτιμω το κορμι σου
Τη στιγμη που ακουστηκε να λεει δε θα χουμε τιποτα πια για καιρο η ζωη του χαρισε επιτελους πλατυ χαμογελο λαμπρο
Αναμεσα στον Θανατο και σε μας δεν παρεμβαλλεται καμια φορα παρα ενα μοναχο πλασμα. Αν αυτο το πλασμα χαθει, θα μεινει μονον ο Θανατος...
Μια καρδια ισως ειναι κατι αναρμοστο. Ανηκει στην ταξη των αντικειμενων που βρισκουμε στα τραπεζια των ανατομων και του χασαπη. Προτιμω το κορμι σου
Tα δαχτυλα 
μου φερανε στο κρεββατι τη συντροφια και της Μαριας-Ηλεκτρας να μου πει "σ' αγαπαω" κι οχι "σ' αγαπω". Ξεφυλλιζοντας τα αγουρα σχεδια της, τα γραπτα της, αγγιζοντας το χιλιοτυπωμενο χαρτι απο τις εκδοσεις in illusions νιωθω για λιγο εστω μια απεραντη αγαπη. Νιωθω να αγαπαω αυτο το πλασμα που σαν πυροτεχνημα ηρθε κι εφυγε μυστηριωδως. Δεν την ξερω. Δεν τη γνωρισα ποτε. Οταν εφυγε εγω ημουνα δεκατριων χρονων και μολις εμπαινα σε μια ταραγμενη εφηβεια... Αλλα αισθανομαι την αναγκη να της πω "κι εγω σ' αγαπαω Μαρια-Ηλεκτρα". Οχι σαν απαντηση στο δικο της καλεσμα, μα σαν αυθορμητο νερο που πεταν τα χειλη μου. Ποιος ξερει γιατι... Ποιος ξερει...
μου φερανε στο κρεββατι τη συντροφια και της Μαριας-Ηλεκτρας να μου πει "σ' αγαπαω" κι οχι "σ' αγαπω". Ξεφυλλιζοντας τα αγουρα σχεδια της, τα γραπτα της, αγγιζοντας το χιλιοτυπωμενο χαρτι απο τις εκδοσεις in illusions νιωθω για λιγο εστω μια απεραντη αγαπη. Νιωθω να αγαπαω αυτο το πλασμα που σαν πυροτεχνημα ηρθε κι εφυγε μυστηριωδως. Δεν την ξερω. Δεν τη γνωρισα ποτε. Οταν εφυγε εγω ημουνα δεκατριων χρονων και μολις εμπαινα σε μια ταραγμενη εφηβεια... Αλλα αισθανομαι την αναγκη να της πω "κι εγω σ' αγαπαω Μαρια-Ηλεκτρα". Οχι σαν απαντηση στο δικο της καλεσμα, μα σαν αυθορμητο νερο που πεταν τα χειλη μου. Ποιος ξερει γιατι... Ποιος ξερει...
Θελω να παρω το αμαξι μου (ετσι και κουτσουρεμενο--ας ειναι) και να παω οπου με παει ο δρομος μεχρι να μεινω απο βενζινη. Και καπου στην πορεια να βρω κι αλλους κι αλλους και να φτιαξουμε εναν θιασο και να γινουμε σαλτιμπαγκοι και να δινουμε παραστασεις Αγαπης και Χαους και να ζουμε ελευθεροι. Να αγαπαμε με το τροπο που εσυ ορισες την αγαπη Ηλεκτρα: κατι μεταξυ του εαυτου μας και του Θανατου. Να τραγουδαμε, να μαγειρευουμε, να λεμε ιστοριες της αλλοτινης, καθωσπρεπει ζωης μας και να γελαμε.
Γιατι οποιος γευτει την απολυτη ελευθερια μετα γελαει το παρελθον του με τα αγχη και τις προθεσμιες και τα απειρα μαθηματα της σχολης που διωχνουν τη μαγεια. Που μου λενε οτι η καρδια ειναι ενα οργανο με κοιλιες και κολπους... Χαρισμα σας η καρδια Κυριοι Καθηγητες... Προτιμω την εγκυκλοπαιδεια της Μαριας-Ηλεκτρας Ζογλοπιτου.
2 σχόλια:
"Προτιμώ το κορμί σου"... Προτιμώ πάντα ό,τι μπορώ να πιάσω στα χέρια μου... Ειδωλολάτρης είμαι. Με την αφή προσεύχομαι...
Υγ. Στη χτεσινή σου απόφαση, τι απολογείσαι μάτια μου?
Μου λειψες βρε Προβατακι. . .
Με τα χερια και το στομα προσευχομαι. . . Το κορμι ειναι ο ναος μου και η αγαπη-για-τους-ανθρωπους ο μονος θεος που πιστευω. .
φιλια
Δημοσίευση σχολίου