[. . .]
__Κοιμαται ολη την ημερα. Το ξερω γιατι ημουν διαρκως εκει κοντα του και του ετοιμαζα φαγητα που τα κρατουσα ζεστα περιμενοντας να ξυπνησει. Καθε τοσο εμπαινα σιγα σιγα μεσα κι αφηνα τα ματια μου να χορταινουν το γλυκο του προσωπο. Ημουν ευγνωμων για εκεινον τον ευλογημενο υπνο. Κι αυτος εξακολουθουσε να κοιμαται--κοιμοταν με τα ματια του ανοιχτα. Αυτο ηταν παραξενο και στην αρχη νομισα πως ηταν ξυπνιος, ομως δεν ηταν, γιατι του μιλησα και δεν μου απαντησε. Παντα μου απανταει οταν του μιλαω. Ο Κάιν ειναι δυστροπος και δεν απανταει παντα, οχι ομως ο Αβελ.
__Καθισα διπλα του ολη νυχτα, γιατι φοβομουνα μηπως ξυπνησει και θελησει να φαει. Το προσωπο του ηταν πολυ λευκο. Και ηταν σαν να αλλαζε και στο τελος εμοιαζε με το προσωπο του οταν ηταν μικρο παιδι στην Εδεμ, πριν απο πολυ καιρο, τοσο γλυκο, ομορφο κι αγαπημενο. Μ' εκανε να γυρισω πισω, να περασω την αβυσσο των χρονων και χαθηκα μεσα σε ονειρα και δακρυα--ωρες ολοκληρες, νομιζω. Υστερα συνηλθα. Μου φανηκε πως σαλεψε και τον φιλησα στο μαγουλο για να τον ξυπνησω, ομως εκεινος συνεχισε να κοιμαται και απογοητευτηκα. Το μαγουλο του ηταν κρυο, εφερα σακια με μαλλι και πουπουλα και τον σκεπασα, ομως εκεινος εξακολουθησε να ειναι παγωμενος και του εφερα κι αλλα. Ο Αδαμ ξαναρθε και λεει οτι ο Αβελ δεν εχει ζεσταθει ακομα. Δεν το καταλαβαινω.
ΙΙΙ
Δεν καταφερνουμε να τον ξυπνησουμε. Αγκαλιαζοντας τον σφιχτα τον κοιταξα στα ματια μεσα απο το πεπλο των δακρυων μου και του ζητιανεψα μια μονο λεξουλα, ομως δεν απανταει.
Ω αυτος ο μεγαλος υπνος--ειναι ο θανατος: Και δεν θα ξαναξυπνησει ποτε πια?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου