Το θεμα της πολιτικης δεν μ' ενδιεφερε ποτε με την κομματικης της οπτικη. Ειναι σαν να τραβας φωτογραφια ενα προσωπο απο την χειροτερη γωνια. Να φανει οσο πιο ασχημο γινεται. Γιατι περα απο τα μεγαλα: τα χρωματα, το μεηκ απ και τη συναλλαγματικη σχεση που απο επιπεδου μπακαλικου εχει φτασει σε επιπεδα δισεκατομμυριων ευρω, καθε πραξη εστω και μικρη καθενος μας ειναι πολιτικη. Η σκεψη μας ειναι πολιτικη. Οι χειρονομιες μας ειναι πολιτικες. Το αν θα σταματησεις στο πορτοκαλι ή θα πατησεις γκαζι ειναι μια πολιτικη πραξη με την απλη χροια αυτης της χειρονομιας. Βεβαια, το να εχεις ξεφτυλλισει την πολιτικη ως αυτοχθονη οντοτητα εξυπηρετει καποιον σκοπο. Το να σου κοτσαρουν μια ασχημομουρα, σπυριαρα, βλοσυρη και γλοιωδη πολιτικη κατω απο τη μυτη σου δεν εχει παρα ενα μοναχα σκοπο: να τσαλακωσεις τη φωτογραφια, να την πεταξεις και να μην ξανασχοληθεις με αυτο. Μπορεις βεβαια και να κλεισεις τα ματια και να πηδηξεις τη γκομενα. Εν ολιγοις να μπεις μεσα σε αυτο το παιχνιδι. Μερικοι θα το κανουν γιατι δεν γινεται αλλιως. Ισως στ' αληθεια επιθυμουν να κανουν κατι, να προσφερουν. Μα αν δεν περασεις πανω απο το απαισιο αυτο Προσωπο δεν προκειται να καταφερεις τιποτα. Οι υπολοιποι μερικοι το κανουν απλα γιατι αυτο τους εξυπηρετει. Εντελως συνειδητα πλακωνονται στη βρωμα, διχως καμια τυψη και διχως ιχνος αισχυνης. Αυτοι οι δευτεροι μερικοι θελουν επισης να προσφερουν. Στην αυτου μεγαλειοτητα τον Εαυτο τους και μονο. Σε καθε περιπτωση το να μπεις μεσα σε ολη την ανασουσουρα, ειτε με καλες ειτε με κακες προθεσεις, αποκαλυπτει μια καποια επαρση.
Απο την αλλη πλευρα ειμαι εγω. Που ενω ξερω πως το να μενω παντελως ανενημερωτη και ασχετη με την πολιτικη ειναι ουσιαστικα νικη ολη της διαφθορας που θελει να σε κρατα σε αγνοια, συνεχιζω να μενω ακομα πιο ασχετη και ανενημερωτη. Γιατι με τρομαζει το να αντιληφθω τις πραγματικες διαστασεις της ασχημιας. Γιατι αν το αντιληφθω θα σκασω απο το κακο μου. Θα θελω να τα κανω ολα πουτανα [και στο τελος εγω θα καταντησω πουτανα]. Γιατι το μυαλο μου δεν μπορει να καταλαβει.
Τις λιγες φορες που προσπαθησε δεν καταφερε να καταλαβει αυτα τα τοσο απλα "γιατι". Το απλο "γιατι" να μην προσπαθησουμε ολοι να ζουμε οσο πιο ομορφα γινεται. Δεν μπορει να καταλαβει μεσα στα ορια της πεπερασμενης θνητοτητας μας γιατι αναλωνομαστε στο να μισουμε. Στο να κοτσαρουμε ταμπελες. Αριστερα, δεξια, κεντρο. Δεν ειναι διαγωνισμος σκοποβολης ολο αυτο. Ενα απεραντο αεναο κουβαρι αλλληλοκατηγοριων. Οι μεν, οι δε, οι εκεινοι, οι αλλοι. Εχει καταντησει ενα πολυκαιριασμενο, ανεμπνευστο σηριαλ η πολιτικη σκηνη. Ενα πραγμα που εχω καταλαβει ειναι πως σωστους ανθρωπους [τραγικα ελαχιστους βεβαια σε καθε περιπτωση] θα βρεις, αν ψαξεις, σε ολους τους χωρους. Ακομα και στους ακραιους εκατερωθεν. Δεν ξερω αν αυτοι οι ανθρωποι θα εχουν ή εχουν ποτε τη δυνατοτητα να κανουν κατι. Ειμαι ανεπανορθωτα πεσσιμιστρια.
Και δυστυχως βλεπω απο τον περιγυρο μου αλλοι να πανηγυριζουν για το ενα κομμα, αλλοι για το αλλο, αλλοι να μιλανε για "λαθραιους" ανθρωπους και να μην τους νοιαζει καν που στην ελληνικη βουλη υπαρχουν υπερμαχοι του ρατσισμου. Και δυστυχως ολοι αυτοι ειναι αθρωποι κατω των τριαντα. Και δεν καταλαβαινω πως ειναι δυνατον ενας νεος ανθρωπος να "παθιαζεται" σε σημειο παρωπιδας με ενα κομμα [οποιο κι αν ειναι] οταν το παρον πολιτικο συστημα εχει διαφθειρει τη Δημοκρατια σε τετοιο βαθμο που πλεον δεν υπαρχει δημοκρατια. Πως ειναι δυνατον μια χωρα που εζησε τη μεταναστευση ισως περισσοτερο απο καθε αλλη χωρα της Δυσης να συμπεριφερεται με τοση εχθροτητα σε ατομα που ερχονται αναζητωντας πολιτικο ασυλο ή ενα κομματι ψωμι κυριολεκτικα για να ζησει. Πως ειναι δυνατον να νοιαζομαστε δηθεν για τον καθε κατατρεγμενο αυτου του πλανητη ενω εδω διπλα μας γινονται τα αισχη. Και πλεον κανεις δεν νοιαζεται. Δεν γεννηθηκαμε για να μισουμε.
Ενας καθηγητης μου ειχε πει καποτε πως ναι μεν ειναι αηδια ολο αυτο που βιωνουμε και βλεπουμε να γινεται στην πολιτικη σκηνη, αλλα πρεπει να σκεφτουμαι ποσοι ανθρωποι εχυσαν αιμα για να εχουμε εμεις σημερα το δικαιωμα της ψηφου. Αυτη την κουβεντα τη θυμαμαι παντα οταν ειναι να ερθουν εκλογες και αναρωτιεμαι αν θα ψηφισω. Καταλαβα ομως πως δεν εχει σημασια. Καταλαβα πως αυτο που ηθελαν το καταφερανε. Κανεις δεν ασχολειται. Κανεις δεν ξερει. Η ψηφος εχει καταντησει ενα ανταλλαγμα συμφεροντων και προσωπικων ρουσφετιων. Για ολους.
Καταλαβα πως δεν θα καταλαβω ποτε εκεινους που δεν βλεπουν ποσο ιδιοι ειμαστε ολοι. Καταλαβα πως σημασια εχει εγω προσωπικα να κανω αυτο που μπορω για να καταφερω να βοηθησω εναν κι εναν κι εναν ανθρωπο. Χωρις κατηγοριες και δικαιολογιες. Ο καθενας κανει εκεινο που τον κανει ευτυχισμενο. Αν το προσωπικο status, αν το να μισεις τους "λαθρομεταναστες", αν το να εκμεταλλευεσαι και να εξαπατας, αν το ψεμμα, αν μια πιο αισιοδοξη οπτικη, αν .. αν... σε κανει ευτυχισμενο εγω παω πασο. Στην τελικη εδω θα βρεθεις αντιμετωπος με το ο,τι αποφασισεις. Κι εφοσον δεν μπορω να αλλαξω τον κοσμο, ισως μπορω να αλλαξω τον κοσμο μου. Κι ας μου φαινεται τοσο τραγελαφικο ολο αυτο που ζουμε σημερα.
Για την ακριβεια ζουμε σε μια ανεκαθεν τραγελαφικη χωρα. Δεν ειναι τυχαιο πως τραγωδιες και κωμωδια παιζονταν μαζι. Η νεα περιοδος τραγωδιας λοιπον μολις ξεκινησε επακριβως με το τελος της προηγουμενης.
Απο την αλλη πλευρα ειμαι εγω. Που ενω ξερω πως το να μενω παντελως ανενημερωτη και ασχετη με την πολιτικη ειναι ουσιαστικα νικη ολη της διαφθορας που θελει να σε κρατα σε αγνοια, συνεχιζω να μενω ακομα πιο ασχετη και ανενημερωτη. Γιατι με τρομαζει το να αντιληφθω τις πραγματικες διαστασεις της ασχημιας. Γιατι αν το αντιληφθω θα σκασω απο το κακο μου. Θα θελω να τα κανω ολα πουτανα [και στο τελος εγω θα καταντησω πουτανα]. Γιατι το μυαλο μου δεν μπορει να καταλαβει.
Τις λιγες φορες που προσπαθησε δεν καταφερε να καταλαβει αυτα τα τοσο απλα "γιατι". Το απλο "γιατι" να μην προσπαθησουμε ολοι να ζουμε οσο πιο ομορφα γινεται. Δεν μπορει να καταλαβει μεσα στα ορια της πεπερασμενης θνητοτητας μας γιατι αναλωνομαστε στο να μισουμε. Στο να κοτσαρουμε ταμπελες. Αριστερα, δεξια, κεντρο. Δεν ειναι διαγωνισμος σκοποβολης ολο αυτο. Ενα απεραντο αεναο κουβαρι αλλληλοκατηγοριων. Οι μεν, οι δε, οι εκεινοι, οι αλλοι. Εχει καταντησει ενα πολυκαιριασμενο, ανεμπνευστο σηριαλ η πολιτικη σκηνη. Ενα πραγμα που εχω καταλαβει ειναι πως σωστους ανθρωπους [τραγικα ελαχιστους βεβαια σε καθε περιπτωση] θα βρεις, αν ψαξεις, σε ολους τους χωρους. Ακομα και στους ακραιους εκατερωθεν. Δεν ξερω αν αυτοι οι ανθρωποι θα εχουν ή εχουν ποτε τη δυνατοτητα να κανουν κατι. Ειμαι ανεπανορθωτα πεσσιμιστρια.
Και δυστυχως βλεπω απο τον περιγυρο μου αλλοι να πανηγυριζουν για το ενα κομμα, αλλοι για το αλλο, αλλοι να μιλανε για "λαθραιους" ανθρωπους και να μην τους νοιαζει καν που στην ελληνικη βουλη υπαρχουν υπερμαχοι του ρατσισμου. Και δυστυχως ολοι αυτοι ειναι αθρωποι κατω των τριαντα. Και δεν καταλαβαινω πως ειναι δυνατον ενας νεος ανθρωπος να "παθιαζεται" σε σημειο παρωπιδας με ενα κομμα [οποιο κι αν ειναι] οταν το παρον πολιτικο συστημα εχει διαφθειρει τη Δημοκρατια σε τετοιο βαθμο που πλεον δεν υπαρχει δημοκρατια. Πως ειναι δυνατον μια χωρα που εζησε τη μεταναστευση ισως περισσοτερο απο καθε αλλη χωρα της Δυσης να συμπεριφερεται με τοση εχθροτητα σε ατομα που ερχονται αναζητωντας πολιτικο ασυλο ή ενα κομματι ψωμι κυριολεκτικα για να ζησει. Πως ειναι δυνατον να νοιαζομαστε δηθεν για τον καθε κατατρεγμενο αυτου του πλανητη ενω εδω διπλα μας γινονται τα αισχη. Και πλεον κανεις δεν νοιαζεται. Δεν γεννηθηκαμε για να μισουμε.
Ενας καθηγητης μου ειχε πει καποτε πως ναι μεν ειναι αηδια ολο αυτο που βιωνουμε και βλεπουμε να γινεται στην πολιτικη σκηνη, αλλα πρεπει να σκεφτουμαι ποσοι ανθρωποι εχυσαν αιμα για να εχουμε εμεις σημερα το δικαιωμα της ψηφου. Αυτη την κουβεντα τη θυμαμαι παντα οταν ειναι να ερθουν εκλογες και αναρωτιεμαι αν θα ψηφισω. Καταλαβα ομως πως δεν εχει σημασια. Καταλαβα πως αυτο που ηθελαν το καταφερανε. Κανεις δεν ασχολειται. Κανεις δεν ξερει. Η ψηφος εχει καταντησει ενα ανταλλαγμα συμφεροντων και προσωπικων ρουσφετιων. Για ολους.
Καταλαβα πως δεν θα καταλαβω ποτε εκεινους που δεν βλεπουν ποσο ιδιοι ειμαστε ολοι. Καταλαβα πως σημασια εχει εγω προσωπικα να κανω αυτο που μπορω για να καταφερω να βοηθησω εναν κι εναν κι εναν ανθρωπο. Χωρις κατηγοριες και δικαιολογιες. Ο καθενας κανει εκεινο που τον κανει ευτυχισμενο. Αν το προσωπικο status, αν το να μισεις τους "λαθρομεταναστες", αν το να εκμεταλλευεσαι και να εξαπατας, αν το ψεμμα, αν μια πιο αισιοδοξη οπτικη, αν .. αν... σε κανει ευτυχισμενο εγω παω πασο. Στην τελικη εδω θα βρεθεις αντιμετωπος με το ο,τι αποφασισεις. Κι εφοσον δεν μπορω να αλλαξω τον κοσμο, ισως μπορω να αλλαξω τον κοσμο μου. Κι ας μου φαινεται τοσο τραγελαφικο ολο αυτο που ζουμε σημερα.
Για την ακριβεια ζουμε σε μια ανεκαθεν τραγελαφικη χωρα. Δεν ειναι τυχαιο πως τραγωδιες και κωμωδια παιζονταν μαζι. Η νεα περιοδος τραγωδιας λοιπον μολις ξεκινησε επακριβως με το τελος της προηγουμενης.
2 σχόλια:
απόψε συντροφιά με ένα ποτό σε διάβασα (επιτέλους βρηκα χρόνο να καθίσω στο λαπτοπ).
Και απόλαυσα την καθαρή σκέψη σου.
Την ρούφηξα καθώς άκουγα εντιθ πιαφ...
Σε περιμένω στην γειτονιά μου να σε απολαμβάνω κι απο κοντά.
elpizw sudoma :)
Δημοσίευση σχολίου