Μεσα σε ενα αγνωστο τρενο που ολο οδευει προς καπου. Δεν εισαι σιγουρη για που ακριβως. Μπρος πισω. Πανω κατω. Εκει και λιγο πιο περα απο το "εκει". Ουτε καλα καλα θυμασαι πανω σε πιο θαμπο μεθυσι βρεθηκες να ταξιδευεις με ουρανο τη θαλασσα και ταχυτητα το χρονο. Ομως πας. Και ακους ποδια να ανεβοκατεβαινουν. "Οποιος μεθυσε ποθει να πιει", εγραψε ο Βικτωρας και συ πινεις παλι και ξανα. Και ολο χανεσαι σε αυτο το αναρχο ταξιδι εικονων, προσωπων, χρωματων, ηχων.
Κατεβηκαν δυο κουρτινες στα ματια και τιποτα δεν βλεπεται ιδιο απο οποια οπτικη κι αν το κοιταξεις. Το μπλε δεν ειναι πλεον μπλε. Το στομα δεν χαμογελαει ή δεν φιλαει τοσο παιδιαστικα αυθορμητα.
Και καπου εκει ακουγεται η αναγγελια του επομενου σταθμου. Και δεν ξερεις ποιος ειναι αυτος. Δεν ξερεις αν πρεπει--και κυριως αν θελεις--να ανεβεις ή να κατεβεις. Ποιος ή ποιοι θα ανεβουν και θα κατεβουν. Ποιοι θα ειναι απο το δικο σου βαγονι ή στο δικο σου βαγονι. Δεν ξερεις καν τον τελικο προορισμο αυτου του μυστηριου τρενου. Κι ουτε εισαι πολυ σιγουρη πως το συμπαν δεν παιζει μια διαβολικη παρτιδα με σενα και την ανοητοτητα. Οσο και να 'θελες να μην πιστευεις κατι τετοιο.
Οχι δεν εισαι καθολου ετοιμη για το επομενο βημα γιατι εκτος απο το "μπροστα" αυτο σε παει ταυτοχρονα και "μακρια".
αΠΟ τΟπΟΥς, ΑΝθρΩποΥς, πΡαΓΜατα που αγαπησες και σου λειπουν ηδη ενω γλιστρουν μεσα απο τα χερια σου. Εσυ η ιδια γλιστρας μεσα απο τα χερια σου.
Κι αν δεν εισαι ακομα ουτε ακριβως αλλου, ουτε ακριβως εδω
τοτε που εισαι?
Κατεβηκαν δυο κουρτινες στα ματια και τιποτα δεν βλεπεται ιδιο απο οποια οπτικη κι αν το κοιταξεις. Το μπλε δεν ειναι πλεον μπλε. Το στομα δεν χαμογελαει ή δεν φιλαει τοσο παιδιαστικα αυθορμητα.
Και καπου εκει ακουγεται η αναγγελια του επομενου σταθμου. Και δεν ξερεις ποιος ειναι αυτος. Δεν ξερεις αν πρεπει--και κυριως αν θελεις--να ανεβεις ή να κατεβεις. Ποιος ή ποιοι θα ανεβουν και θα κατεβουν. Ποιοι θα ειναι απο το δικο σου βαγονι ή στο δικο σου βαγονι. Δεν ξερεις καν τον τελικο προορισμο αυτου του μυστηριου τρενου. Κι ουτε εισαι πολυ σιγουρη πως το συμπαν δεν παιζει μια διαβολικη παρτιδα με σενα και την ανοητοτητα. Οσο και να 'θελες να μην πιστευεις κατι τετοιο.
Οχι δεν εισαι καθολου ετοιμη για το επομενο βημα γιατι εκτος απο το "μπροστα" αυτο σε παει ταυτοχρονα και "μακρια".
αΠΟ τΟπΟΥς, ΑΝθρΩποΥς, πΡαΓΜατα που αγαπησες και σου λειπουν ηδη ενω γλιστρουν μεσα απο τα χερια σου. Εσυ η ιδια γλιστρας μεσα απο τα χερια σου.
Κι αν δεν εισαι ακομα ουτε ακριβως αλλου, ουτε ακριβως εδω
τοτε που εισαι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου