Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Chungking Express [1995]

Woman in Blonde Wig : Somehow I've become very cautious. When I put on a raincoat, I put on sunglasses too. Who knows when it will rain, or when it will turn out sunny?


Η αφισα αυτη εχει ταξιδεψει μαζι μου μηνες, πριν διακοσια χρονια, οταν εμεινα για λιγο καιρο στο εξωτερικο. Ηταν το μονο πραγμα που πηρα για να νιωθω σαν το σπιτι μου [κουλο. εντελως]. Μετα απο διακοσια χρονια λοιπον την ξαναειδα.

Ο τιτλος ειναι το μιξαρισμα των ονοματων δυο περιοχων του Hong Kong: Chungking Mansions, ενος υποπτου και πολυφυλετικου χοστελ με ενοικους Ινδους, Αφρκανους, Αμερικανους και ο,τι εθνικοτητα βαλει ή δεν βαλει ο νους σου γιατι δεν την ακουσει ποτε και του Midnight Express που ειναι ενα σνακ μπαρ στην περιοχη με την εντονοτερη νυχτερινη ζωη του Χονγκ Κονγκ. Το παντρεμα αυτο προεκυψε εντελως τυχαια οταν ο σκηνοθετης-παυλα-σεναριογραφοs Wong Kar Wai ειχε κενο δυο μηνων απο το Ashes of Time οπου καταφερε να μαζεψει ολα τα αστερια της υποκριτικης του συγχρονου κινεζικου σινεμα σε μια και μονο ταινια. [Περισσοτερα γι αυτη σε αλλο ποστ].

Οποτε το Chungking Express γυριστηκε μεσα σε 23 μερες, χωρις σεναριο, κατι που δεν ειναι και ιδιαιτερα πρωτοτυπο για τον συγκεκριμενο σκηνοθετη, με το καστ του Ashes of Time και με διαθεση απο πλευρας του Wong Kar Wai αφενος να απασχολησει το πληρωμα του με κατι αναλαφρο και αφετερου να γνωρισει στο κοινο περιοχες και οψεις της πολης του. Το αποτελεσμα βεβαια ειναι ενα αισθητικο αριστουργημα. Εικονες, γλωσσες, μουσικη, τα χρωματα-αποτυπωματα του σκηνοθετη και πανω απ' ολα ο ερωτας. Στην πιο φυσικη εκδοχη του.

Η ιστορια ειναι δυο ιστοριες. Συνεχομενες. Η πρωτη με φοντο το βραδυ. Πρωταγωνιστης ο γοης Takeshi Kaneshiro στο ρολο του Cop 223. Μολις τον παρατησε η αγαπημενη του May Πρωταπριλια. April Fool's Day. Στον ερωτα ειμαστε λιγο χαζοι. Δηλαδη πολυ χαζοι. Και ο 25χρονος Cop 223 αντιμετωπιζει την απωλεια της αγαπημενης του με τον ιδιο ηλιθιο τροπο οπως ο καθενας πενθει την πρωτη του αγαπη. Που πιστευει και παντοτινη. Οποτε "παιζει" ενα παιχνιδι. Καθε μερα για ενα μηνα αγοραζει κονσερβες ανανα. Ο ανανας ειναι το αγαπημενο φρουτο της May. Αν σ' ενα μηνα και μετα απο τριαντα αναναδες, με ημερομηνια ληξεως ολοι την πρωτομαγια, δεν του τηλεφωνησει η May τοτε σημαινει πως μαζι με τις κονσερβες εχει ληξει οριστικα και αμετακλητα και ο ερωτας τους. Μεσα σ' ολη αυτη την παραζαλη της απωλειας ο Cop 223 αμπελοφιλοσοφει*, περιμενει, απογοητευεται και οταν πλεον ερθει η πρωτη Μαη αποφασιζει να ερωτευτει την πρωτη γυναικα που θα δει μπροστα του. Και αυτη η γυναικα ειναι η Woman in Blonde Wig [Brigitte Lin]. Πολυ μεγαλυτερη. Λιγο ντραγκ ντιλερ. Λιγο απαγωγεας. Λιγο δολοφονος. Αλλα μετα την πρωτη σου "παντοτινη" αγαπη που σε παραταει χωρις πολλα πολλα και δεν σε παιρνει ουτε για "χρονια πολλα" κανεις μερικους συμβιβασμους για να λεμε την αληθεια.


* δειγμα ερωτευμενης αμπελοφιλοσοφιας: He Zhiwu, Cop 223: Somehow everything comes with an expiry date. Swordfish expires. Meat sauce expires. Even cling-film expires. Is there anything in the world which doesn't?

Tο δευτερο στορυ διαδραματιζεται μερα σ' ενα σνακ μπαρ νταλα πρωι . Η νεαρη Faye [Faye Wong] με τα μεγαλα ονειρα να γυρισει ολο τον κοσμο, με το πανεμορφο προσωπο και ζωντας την καθημερινοτητα της υπνοβατωντας πιανει δουλεια στο φαγαδικο του θειου της. Και μεσα στις επμενες εξι ωρες γνωριζει τον Cop 663 [μουσο του σκηνοθετη: Tony Leung].Και τον ερωτευεται. Αλλα αναμεσα στον υπνο-ξυπνιο δεν το καταλαβαινει. Μεχρι που η γκομενα του Cop 663 αφηνει ενα γραμμα στο φαστφουνταδικο που λιγο πολυ του λεει αυτα τα εντελως πρωτοτυπα "δεν φταις εσυ. αξιζεις κατι καλυτερο. ειμαστε μικροι ακομα. μπλα μπλα μπλα. παρε πισω τα κλειδια σου". Ο μεν Cop 663 αρνειται να παρει το γραμμα βρισκοντας ενα καρο δικαιολογιες, αλλα στην πραγματικοτητα εχει φλιπαρει εντελως γιατι ξερει πως η γκομενα τον εχει παρατησει. Οποτε μιλαει στα ρουχα, στο σαπουνι του [χωρις ερωτικα υπονοουμενα, καθαρα φιλικα], στο φαγητο, στα πηρουνια. Γενικως ειναι χαλια. Η Faye απο την αλλη ανοιγει το γραμμα και αποφασιζει να δει το διαμερισμα του οταν εκεινος λειπει. Τελικα καταληγει να περναει καθε μερα ολες τις ωρες εκει. Το διακοσμει. Αλλαζει σεντονια, βαζει χρωμα παντου, μικρα διακοσμητικα. Και καποια στιγμη ο νεκρο-ζωντανος Cop 663 συνειδητοποιει πως κατι εχει αλλαξει. [Το σπιτι εχει γινει ανω κατω μεχρι να το ψιλιαστει βεβαια, αλλα ας μην το κανουμε θεμα]. Αρχιζει να του φτιαχνει το κεφι η αλλαγη. Και επιτελους αφου πιανει στα πρασα την Faye μεσα στο διαμερισμα [ειναι λιγο αργοστροφοι οι αντρες λεμε σε ολες τις ηπειρους] καταλαβαινει πως εκεινη ειναι ερωτευμενη μαζι του και επιτελους την καλει σε ραντεβου. Και το κοριτσι ξυπναει ακριβως τοτε και αποφασιζει να ζησει. Ουσιαστικα. Οχι σαν ζομπι. Να κανει τα ονειρα της πραγματικοτητα κοινως. Ευτυχως που ο απαιτητικος Wong Kar Wai δεν βρηκε το αεροδρομιο που ειχε κατα νου για το αρχικο φιναλε, οποτε αναγκαστικα αλλαξε το σεναριο σε μια απο τις πιο ομορφες σκηνες του σινεμα.


Faye: Where do you want to go?
Cop 663
: Wherever you want to take me.

τιπ: το σπιτι του Tony Leung στη δευτερη ιστορια ειναι το πραγματικο σπιτι του Christopher Doyle. Του απιστευτου αυτου τυπου που θα ταξιδευα με ωτοστοπ μεχρι Χονγκ Κονγκ μονο και μονο για να τον γνωρισω. Κινηματογραφιστης και συνεργατης του Wong Kar Wai,σ' αυτον χρωσταμε τα απιστευτα, μοναδικα πλανα, το παντρεμα Ασιας δυσης επι της οθονης σε ενα ερωτικο σμιξιμο που δεν θες να τελειωσει εγκαινιαζοντας ενα νεο ειδος παραφιλιας. Framephilia.

ε
κπληκτικη ταινια. εκπλητικος σκηνοθετης. εκπληκτικος κινηματογραφιστης. εκπληκτικο μπουλουκι ηθοποιων.

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Greek Rotten Journalism

http://www.youtube.com/watch?v=jglCyU8TPJw

Στα Δικαστηρια των Γρεβενων, υποστηριζει η Δικαστης Μαρια Μαργαριτη, λειτουργει Οικος Ανοχης με θυματα ανηλικους κρατουμενους. Ειλικρινα δεν ξερω αν ισχυει κατι τετοιο, αλλα το να μην προβληθει αυτη η ειδηση οταν μιλουνια αυτοβαπτιζομενων δημοσιογραφων ασχολουνται με τις κλησεις τριτοκλασατων σταρλετ και την διαφημιση εγχωριων πορνοσταρ νομιζω πως σημαινει οτι καποιοι δεν κανουν καθολου τη δουλεια τους [δεν τιθεται θεμα αν την κανουν καλα ή κακα] και πως οι περισσοτεροι απλα αδιαφορουμε για το τι συμβαινει διπλα μας. 

Την επομενη φορα που ενας πολιτης αυτου του πλανητη κατηγορησει τους Γερμανους του '40 που πιστευαν τα προπαγανδιστικα βιντεο των Νazi Που εδειχαν τους Εβραιους στα καλοβαλμενα γκετο με τους κηπους και τα γηπεδο τενις κατηγορωντας οσους μιλουσαν για "δηθεν" στρατοπεδα συγκεντωσης, καλον ειναι να παραδεχτει πως ειναι περα για περα υποκριτης.

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

It's Always Sunny in Philadelphia [2005]





Η πιο παρανοικη κωμωδια που εχει πεσει στα χερια μου [οποτε οπως ηταν επομενο "ηταν ερωτας at first scene"]. Μπορει η παιδοφιλια, η εκμεταλλευση, η εκτρωση, η αρρωστια, η αιμομειξια, ο ρατσισμος, η πορνεια, η βιαιοπραγια, η εκμεταλλευση, ο φασισμος, ο φανατισμος, η κλεψια, η απαγωγη, η φτωχια, η ηλιθιοτητα, ο αναλφαβητισμος, η φυλακη, η διαβρωμενη οικογενεια, η προκαταληψη, η εμμονη και ο,τι πιο νοσηρο σκεφτει κανεις να διακωμωδηθει? Δυσκολο. Ωστοσο η παρεα της σειρας που ουσιαστικα εχτισε κιολας την ιδια τη σειρα σε ολα τα επιπεδα [σκηνοθεσια-παραγωγη-σεναριο], την πιστεψε και το πειραμα εν τελει πετυχε. Εχει καταντησει κουραστικο πια να βλεπεις ολους αυτους τους πολιτικαλ κορεκτ τυπους με τις εκατο χιλιαδες σπουδες που ειναι ευαισθητοι, νοιαστικοι και αγαπημενοι. Οι ηρωες της παρουσης σειρας συγκεντρωνουν τα πιο απεχθη χαρακτηριστικα που ψηγματα τους κρυβει ο καθενας μας. Δεν τους καιγεται καρφι για τον διπλανο τους. Κυριολεκτικα. Και χωρις ιχνοστοιχειο τυψης γι αυτο [αυτη η αμερικανια πια "εχω κανει εγκληματα αλλα..." δεν ισχυει ουτε στο 0,000001%. Τους δενει οχι η αγαπη του ενος για τον αλλο, αλλα η συνηθεια. Υπερβολικοι, μα ολοκληρωμενοι, δομημενοι χαρακτηρες που τολμουν πραγματα στην τηλεοραση που δεν εχεις ξαναδει ποτε. Αν σε καποιον αρεσει το αλλοκοτο χιουμορ, η ανευ ταμπου θεματολογια και απλως λατρευει τις sociopath προσωπικοτητες θα το καταευχαριστηθει.


Mac [Rob McElhenney]: το πρωτο μελος της περιφημης συμμοριας και ενας απο τους ιδιοκτητες της Ιρλαδενζικης παμπ που σερβιρει μονο μπιρα και μονο κοκτειλ μπιρας με σχεδον παντα θαμωνες εναν δυο αστεγους της γειτονιας. Ο  βασικος δημιουργος της σειρας που μπορει ο πρωτος κυκλος  της να κυλησε με αρκετα ευτραπελα και με μια παρολιγον διακοπη, ωστοσο με τον Danny DeVito απο τη δευτερη σεζον και μετα γνωρισε την επιτυχια που της αξιζε. Μια ματια στους τιτλους των επεισοδιων της πρωτης σεζον  αποκαλυπτει τη δυσκολη θεματολογια [και τους λογους της παρολιγον διακοπης] με την οποια καταπιανεται η πρωτοτυπη και αρρωστημενη τηλεοπτικη σειρα. Ενα μικρο παραδειγμα:

The Gang Gets Racist - CHarlie Wants An Abortion - Underage Drinking: A National Concern - Charlie Has Cancer - Charlie Got Molested

 Charlie Kelly [Charlie Day]: ο πιο παρανοικος της συμμοριας και ο δευτερος ιδιοκτητης της παμπ. Παιδι αγνωστου πατρος, αναλφαβητος, παθολογικα ερωτευμενος με την Waitress την οποια παρακολουθει μερα νυχτα, βρωμιαρης, ασυναρτητος, μονιμως με το πουλι στο χερι [κυριολεκτικα], πυρομανης, γκροτεσκος σε ολα  του σπανια βγαζει νοημα οταν μιλαει και ευθυνεται για τις περισσοτερες περιπετειες της παρεας. Ωστοσο ειναι αναμφιβολα ο πιο γοητευτικος χαρακτηρας της σειρας. Στην τριτη σεζον ειδικα αγγιζει, παταει και ξεπερναει την φρενοβλαβεια για να επανελθει σε πιο ηπιους τονους στις επομενες δυο σεζον χωρις να εχει χασει τιποτα απο τη γοητεια του.

 

Charlie: You know what dude, hear me out for a second okay. Now technically, that stain did appear to me. Also I am familiar with carpentry and I don't know who my father is. So, am I the messiah? I don't know, I could be, I'm not ruling it out.


















Dennis Raynolds [Glenn Howerton]: ο ομορφος της συμμοριας και τριτος ιδιοκτητης της παμπ. Κολλητος και συγκατοικος του Mac μαζι με την αδερφη του ειναι τα πλουσιοπαιδα μιας τυπικης δυσλειτουργικης οικογενειας. Ξεκινησε σπουδες που ποτε δεν τελειωσε. Θελει να γινει μοντελο αλλα ποτε δεν ασχοληθηκε σοβαρα. Πιστευει πως ειναι προικισμενος με ολα τα ταλεντα του κοσμου. Δεν χανει ευκαιρια να δειξει το θεικο με ολες τις χαρες κορμι του. Μονιμως πηδωντας κοπελες μετα βιας ενηλικες και αυτοθαυμαζομενος σε ενα ψωνιστικο ντελιριο.

Dennis: I hate listening to people's dreams. It is like flipping through a stack of photographs. If I'm not in any of them and nobody is having sex, I just don't care.

Sweet Dee Raynolds [Kaitlin Olson]: η μοναδικη γυναικα της συμμοριας που σε ενα αρχικο επιπεδο προσπαθει να συνεφερει τους υπολοιπους απο την αναισθησια, απαθεια, αποξενωση και τον υπερμετρο εγωισμο τους, εξου και το παρατσουκλι Sweet Dee, αλλα τελικα καταληγει να τους ανταγωνιζεται σε εγωκεντρισμο. Αδερφη του Dennis μεγαλωσε στο ιδιο πλουσιο, δυσλειτουργικο περιβαλλον για να καταληξει το ιδιο δυσλειτουργικη προσωπικοτητα. Μισοτελειωμενες σπουδες ψυχολογιας, μισοτελειωμενη καριερα ηθοποιου παραμενει ωστοσο η μονη που καπως καταφερνει να εχει μια ταξη στη ζωη της και εναν ελεγχο γυρω της. Συνεχεια μονη της και ρηγμενη, δεχεται ολη την αδιαφορια και την εκμεταλλευση των τριων φιλων προσπαθωντας ανεπιτυχως να την παιρνουν στα σοβαρα, να την ενταξουν ισοτιμα στην συμμορια και να αποδειξει πως οι γυναικες ειναι το ιδιο ικανες αν οχι περισσοτερο απο τους αντρες.

Frank: Look, I didn't go to Vietnam just to have pansies like you take my freedom away from me.
Dee: You went to Vietnam in 1993 to open up a sweatshop!
Frank: ...and a lot of good men died in that sweatshop!


Στη βασικη τετραδα προστιθενται ο μπαμπας των διδυμων, ο  πλουσιος Frank Raynolds [Danny DeVito], η Waitress, αστεγοι, ο αιωνια ερωτοχτυπημενος  με την Sweet Dee παπας, η πολυπληθης "αγαπημενη" οικογενεια McPoyle και διαφοροι αλλοι θυματα της συμμοριας.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
[αναμενονται αλλες δυο σεζον] .


Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Tribute

Θα σας πω την ιστορια της La llorona. Η ακριβης μεταφραση ειναι "η Γυναικα που κλαιει", αλλα ακουγεται λιγο χαλια στα ελληνικα. Η Γιορόνα συμφωνα με τον μυθο ηταν μια Λατινα Μηδεια στο περιπου. Ερωτευμενη με εναν αντρα που δεν τη θελει γιατι εκεινη εχει δυο παιδια απο αλλο αντρα. Η Μηδεια δολοφονει για να εκδοκηθει τον συζυγο που την προδωσε. Η Γιορονα δολοφονει για να αποκτησει τον ερωμενο που ποτε δεν εχει κοιμηθει. Οταν ομως συνειδητοποιει τι εκανε αυτοκτονει και βαπτιζεται σε καταδικη να αναζητα τα παιδια της στους αιωνες. Την ιστορια τη θυμηθηκα γιατι αυτος ηταν ο τιτλος του πρωτου αλμπουμ της Lhasa de Sela, που εφυγε την πρωτοχρονια του 2010. Αυτο το πλασμα με την απιστευτη φωνη εζησε μια ζωη περιπλανομενη απο το Μεξικο στην Αμερικη κι επειτα Καναδα και Ευρωπη. Καλλιτεχνης των live perfomances, αμεση, συνεχως σε κινηση. Ασυμβιβαστη και μποεμ σε μια εποχη ψευτο-κουλτουρας και μπομπο καλλιτεχνων με ακριβους γαμους, με ακριβα διαζυγια, με  τρια σπιτια σε Ιμπιζα και Μαλιμπου και "φωτογραφιστε με στο χιλιοστοτριτο μου φιλανθρωπικο γκαλα".


Λιγες μερες αργοτερα, στις 27 Γεναρη εφυγε και ο J.D. Sallinger. Συγγραφεας των πιο γνωστων: "Catcher in the Rye" και "Franny and Zooey" μας αφησε την πιο ρεαλιστικη ανατομια της ενηλικιωσης χωρις τις υπερβολες και τα συνηθη εξωφρενικα βιωματα των συγγραφικων ηρωων. Οι δικοι του ηρωες ειναι εγω, εσυ, ο αλλος, η απεναντι. Χωρις κρυπτικα νοηματα. Χωρις λογοτεχνικο αυτισμο. Χωρις τρομερες ανατροπες. Και αυτη η διασικασια του μεγαλωματος που αρχιζει απο τη μια στιγμη στην αλλη, και που ουσιαστικα οποτε ξεκινησει δεν τελειωνει ποτε, το μεταιχμιο που μεταμορφωνεσαι και συ σ' εναν καλπη, μαλακα ενηλικα εχοντας πληρη συναισθηση του ποσο ψευτικος σας ολους γινεσαι, μα αδυνατεις να πας κοντρα στις νορμες της φυσης, αυτη ακριβως η απλι καταγραφην ιναι απιστευτα σκληρη. Σοκαριστικη. Ταυτοχρονα ομως ανακουφιστικη.
Παρολο που το εργο που μας αφησαν δεν ηταν μεγαλο σε ογκο αυτο το θυμωμενο παιδι που θα θελε να σβησει ολα τα "Fuck you" απο τους τοιχους του κοσμου και η φωνη με τις χιλιες αποχρωσεις που μιλαει το ιδιο γοητευτηκα για προδοσιες και ερωτες και προσωπικα αδιεξοδα ή παναρχαιους μυθους ειναι λιγακι απ' τον καθενα μας.

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Oscar History

Η πρωτη γυναικα που κερδιζει στα 82 χρονια του διαγωνισμου Οσκαρ σκηνοθεσιας:

Best Achievement in Directing
Winner: Kathryn Bigelow for The Hurt Locker (2008)



The funniest dialogue of the night between Tina Fay and Robert Downey jr!

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

P*I*G*S

Μιλουσα με μια φιλη τις προαλλες και μου ελεγε το αγχος της να παει στη δουλεια ενω ηταν σε ημιπεθαμενη κατασταση λογω ενος προβλημαυος υγειας, γιατι λεει οι ωρομισθιοι δεν δικαιουνται αδεια για κανεναν λογο και δεν θα της κολληθουν ενσημα. Της ειπα πως δεν χρειαζεται να ανησυχει γιατι δεν υπαρχει περιπτωση η δικη μας γενια να παρει συνταξη. Ή να προλαβει να βγει στη συνταξη. Δηλαδη ας μιλησουμε με μαθηματικα. Ο μεσος ορος ηλικιας ειναι τα 75. Στη συνταξη βγαινεις πλεον στα 65. Μεχρι να φτασουμε εμεις εξηντα πεντε το οριο θα εχει παει εξηντα οχτω. Οι πολιτικοι [και οι βασιλεις] εξαιτιας μιας μεταλλαξης στα γονιδια τους  εχουν το ηλικιακο συστημα του Μαστερ Γιοντα, οποτε δεν τους πολυκαιει ενας χρονος πανω ενας κατω. Δηλαδη στην καλυτερη περιπτωση να σκας τωρα και να χαλας τον υπνο σου ωστε οταν θα εχεις αρθριτικα μεχρι και στο νυχι, ημικρανιες, καρδιακες ανεπαρκειες και μειον ενα νεφρι να μπορεσεις να χαρεις ξεγνοιαστος τα τελευταια εφτα χρονια της ζωης σου στις ξωτικες Μαλβιδες με τα πεντακοσια ευρω που θα παιρνεις το μηνα [πλακα πλακα εκει παιζει να ζεις πιο ανετα μ' αυτα τα λεφτα] δεν υπαρχει λογος.

Εκτος των αλλων με τα φαγητα που τρωμε τιγκα στο φυτοφαρμακο, ειδικα κατασκευασμενο ωστε να ειναι φιλικο στο περιβαλλον και κυριως στον ανθρωπο με τις εκατο νεκροκεφαλες στο μπουκαλακι, με ολα τα αγχη, τους ρυπους, τα καυσαερια, τους νεους σουπερ ντουπερ ιους που κυκλοφορουν στις παγκοσμιες ουρμπαν πασαρελες, τη ραδιενεργεια απο κινητα και υπολογιστες δεν μας βλεπω να πιανουμε τον μεσο ορο. Ασε που ειναι και αυτη η οικολογικη συνειδηση μας με αποτελεσμα το νερο λιγο να λιγοστευει, οι παγοι να περνανε απο σολαριουμ, το φαγητο να μην φτανει, τα χημικα να εχουν κανει το οζον κεφαλογραβιερα. Αλλα δεν υπαρχει λογος να ειμαστε κλαψιαρηδες και να βλεπουμε το ποτηρι μισοαδειο. Για καθε νεο καρκινο θα βγουν χιλιες χειρουργικες τεχνικες, νεα εργαλεια, νεες ακτινοβολιες με ονοματα ως το ωμεγα, θεραπειες που θα μας σωζουν ωστε να συνεχισουμε να τρωμε το σπανακι που εχει γευση γραδιεκλο [αυτη η απροσδιοριστη αντιρατσιστικη γευση που εχουν ολα τα φαγητα ωστε να μην μενει κανενα παραπονεμενα αφαγωτο]. Και αντι για το ανυπαρκτο παρκο, τα φυτα με το ικτερικο χρωμα και τα μαραμενα γρασιδια ωραιοτατες κεφαλες τεχνητης νοημοσυνης που θα μπορεις να κανεις εικονικες βολτες χωρις να ιδρωνεις σαν το γαιδουρι, χωρις να πονανε τα ποδια σου και με χρωματα πολυ πιο ζωηρα και φωτεινα απο τα πραγματικα. 

Κι ενω γινεται της πουτανας [της μεταφορικης] το καγκελο οι περισσοτεροι ασχολουνται με την κυριολεκτικη πουτανα που μεταξυ μας δεν ειναι καν καλη στη δουλεια της [ενα αντιερωτικ εμετικ πραγμα] και τα αρθρα δευτεροκλασατων αλλοδαπων περιοδικων. Ξυπνησε μεσα στις καρδιες των Ελληνων το αισθημα αγαπης για την πατριδα, ειδανε το οραμα του προπαππου τους Σοφοκλη και Περικλη και Μεγα Αλεξανδρου [γιατι ολοι οι Ελληνες ειναι γενετικα παιδια καποιου σπουδαιου Ελληνα Αρχαιου, δεν υπαρχει αμφιβολια περι τουτου και μαλιστα φερουν ακριβως την ιδια διανοια, πανομοιοτυπο ταλεντο με τον μεγαλο παππου τους] και θυμηθηκανε ξανα γιατι ειμαστε τοσο γαματο εθνος παρολο που τα τελευταια δυο χιλιαδες χρονια δεν εχουμε παραγει τιποτα σε κανεναν τομεα με ελαχιστοτατες εξαιρεσεις. Ξεχασανε για λιγο πως ο ενας προσπαθει να βγαλει το ματι τ' αλλουνου, πως σημασια δεν εχει Εγω να παω μπροστα, αλλα να παει ο διπλανος μου πισω για να μην νιωθω κομπλεξικα [γιατι ο αλλος που δουλευει σαν δουλος και εχει τρεις επιχειρησεις φταιει που νιωθω εγω κομπλεξικα], ξεχναει πως ολοι ειναι κλεφτες και μπαρμπακορωνιωτες μεχρι να  αρχισω εγω να κλεβω ή να βαλω μεσον γιατι δεν γινεται αλλιως. Το πιο τραγελαφικο ειναι βεβαια που βγαινουν τα ακροδεξια φυντανια της Γερμανιας και προτεινουν να πουλησουμε κανα νησι και  μετα βγαινουν οι εδω και οριονται. Γιατι ειναι πολυ λογικο να παρεις στα σοβαρα μια τετοια προταση. Και κανεις δεν συζηταει πως καταληξαμε εδω. Τι ακριβως συμβαινει. Και πως θα γινει να βγουμε απο την κριση. Τα λεφτα που εφαγαν οι σκανδαλοπρωτραγωνιστες--και αλλοι που δεν μαθαμε--δεν ειναι θεμα. Η φορολογιση της εκκλησιας δεν ειναι θεμα. Οχι. Θα πρεπει εγω και εσυ και ολοι οι Ελληνες χερι χερι να κανουμε το καλυτερο για τη χωρα μας με αυταπαρνηση και υπομονη και καρτερια. Για ενα καλυτερ μελλον για τα ανυπαρκτα παιδια μας.

Με καποιο τροπο οι φωστηρες της Ευρωπης θα βοηθησουν [οχι απο αλτρουιστικα ενστικτα σαφως] να βγουνε τα "γουρουνια" της Ευρωπης απο τη λασπη aka Portugal, Ireland, Greece, Spain. Μικροεπιχειρησεις θα κλεισουνε. Κοσμος θα μεινει ανεργος. Οι ηδη ανεργοι θα εξακολουθησουν να μενουν ανεργοι. Το απισχασμενο κοινωνικο κρατος θα γινει ακομη πιο αδυνατο. Κοσμος θα πλακωνεται. Μερικοι θα αυτοκτονησουνε απ' την απελπισια. Οι εχοντας σωας τας φρενας θα αποδημησουνε και θα ερχονται για ωραιοτατες διακοπες. Και το φωτοροματζο "Ωραια Ελλας" θα εξακολουθησει να εκδιδεται στον αιωνα τον απαντα. Τα ονοματα των πολιτικων πρωταγωνιστων τα ιδια, τα πανεπιστημια μας σκατα, τα νοσοκομεια μας ενα χαος και μεις να αλληλοφαγωνομαστε για οποια βλακεια μπορουμε να σκεφτουμε. Αυτο βεβαια στην ψυχιατρικη το λενε και "μεταθεση".

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Λενος Χρηστιδης - Λοστρε [2008]

Εξι ανθρωποι πνιγμενοι. Βαριεστημενοι. Μπουχτησμενοι. Ιδρωμενοι. Οι Αλλοι. Βρισκουν ενα τροπο να γλιτωσουν την αυτκτονια λογω πληξης. Δεν ειναι πως προσπαθουν να δειξουν ή να αποδειξουν σ' Αυτους κατι. Δεν υπαρχει επιμυθιο ή καποιο κρυφο, ανωτερο νοημα στις πραξεις τους. Κινουνται απο ενα καθαρο αισθημα αυτοσυντηρησης της σωματικης και πνευματικης τους υγειας. Ποιοι ειναι ομως οι Αυτοι?

Ειναι αυτοι που εξαντλουν τη μορφωση τους σε περισπουδαστα ιλουστρασιον βιβλια του τυπου Πλατωνισμος-Μαρξισμος-Φρουδισμος-Καπιταλισμος: Εικοσι αιωνες φιλοσοφια σε εκατο σελιδες, και που μετα την εμβριθη αναγνωση τους καταθετουν αποψεις οπως: "Η φιλοσοφια ειναι συστηματοποιηση ιδεων".

[...] αυτοι που δεν μπορουν να μεινουν μονοι τους ουτε για ενα λεπτο, "οι ανθρωποι του πληθους", που δεν εχουν να πουν τιποτα στον εαυτο τους, που δεν περνανε καλ αμαζι του, που δεν αντεχουν, που χρειαζνται παντα καποιον, καποιαν ή καποιους γυρω τους για να υπαρχουν.

Ειναι οι "Μου αρεσει ο Μαρξισμος, αλλα επι χουντας περναγαμε ωραια", οι "Κοιτα φιλε η Τεχνη πεθανε μετα την Αρχαια Ελλαδα. Τοτε φτιαχναμε γαμηστερα αγαλματα, οχι μαλακιες", οι "Ελα μωρε δεν τα ξερεις τωρα, τα 'χουνε κανει πλακακια οι Αμερικανοι με τους Εβραιους και τους Ρωσους και τους Κινεζους για να γαμησουνε την Ελλαδιτσα, μια ζωη τα ιδια, μας φοβουνται, αλλα θα τους γαμησουμε", οι "Η γυναικα ειναι ιση με τον αντρα, αλλα χωρις τον πουτσο μου ειναι ενα αρχιδι".

Ποιοι ειμαστε εμεις? Οι Αλλοι.

Ο Λουκας και ο Πετρος. Υποχρεωμενοι να χαραμισουν εναν πολυτιμο χρονο της ζωης τους μεσα στο στρατοπεδο.

Ο Φωτης και ο Στεφανος. Φοιτητες ενος τμηματος τυπου "η εκμεταλλευση κοιτασμαρων πλουτονιου για την παραγωγη βιοδιασπωμενης ενεργειας εξακυκλων οχηματων". Εν ολιγοις μιας σχολης χρησιμης και με τεραστιο επαγγελματικο μελλον στην Ελλαδα.

Ο Χρηστος και η Ολγα. Δουλευουν στο μοναδικο πολιτιστικο κεντρο της πνιγερης κωμοπολης. Στο καφε-κρεπερι-τυροπιταδικο-μπαρακι καθε πολης Γ. που σεβεται τον εαυτο της και τους πολιτες της.

Η ιστορια σπαει σε τρια κυρια κομματια με θυτες τους εξι νεαρους φιλους και "θυματα": την απεριγραπτα ασχημη Αγαπη, τον παραληρηματικα εθνικοφρονα ανθυπολοχαγο Νερομυλο και τον εντελως αταλαντο, μεγαλομανη αστυνομο Ανασταση. Κοροιδευουν, εκμεταλλευονται, εμπαιζουν, ξευτιλιζουν χωρις καμια απολυτως τυψη τους τρεις αυτους και αλλους ακομα ανθρωπους. Ξεκινωντας τυχαια και συνεχιζοντας απολυτα συνειδητα ενα παιχνιδι που ισως φαινεται σκληρο. Μα διαβαζοντας το το καταδιασκεδαζεις. Και το περιεργο ειναι πως συμπασχεις με την εξαμελη παρεα με το χοντροκομμενο χιουμορ, αλλα καταλαβαινεις και την ευπιστιαντων "θυματων" τους. Λιγο πολυ οι τρεις τους μαζι συνοψιζουν τις αναγκες του σημερινου ανθρωπου να αγαπιεται, ολοι εχουν δικαιωμα στην αγαπη στην τελικη--ποσο μαλλον η Αγαπη κι ας ειναι σαν διφυλλη ντουλαπα--να ειναι πετυχημενος, να ειναι ταλαντουχος, να μην ειναι μονος. Και για λιγο ο καθενας θελει να πιστεψει πως ειναι ολα αυτα. Παρολο που αυτο τον κανει γελοιο. Η γελοιοτητα ειναι αναποσπαστο κομματι της αθρωπινης υπαρξης. Εμφανως. Αρκει να κοιταξουμε γυρω μας για να πειστουμε.

Στην τελικη ο συγγραφεας κατορθωνει να περασει το πνευμα της εποχης, της καθε εποχης, το πως ειναι να εισαι νεος το 2000-φευγα και μαλιστα στην πιο σουρεαλ χωρα του παγκοσμιου χαρτη. Το ευφυες χιουμορ δεν λειπει σελιδα, το συγγραφικο αποτυπωμα του Λενου. Χαρακτηρες που δεν ειναι εντελως κατεστραμμενοι, μα ουτε και ολοκληρωτικα εν ζωη. Η πραγματικοτητα του να ζεις σε μια εποχη που ερχεται μετα απο τις μεγαλες επαναστασεις, τις αλλαγες, τις κατακτησεις. Οι Αυτοι που ζουνε στο ντελιριο του δικου τους κατασκευασματος για ζωη και οι Αλλοι που προσπαθουν να αντιδρασουν οπως μπορουν, στα πλαισια του δικου τους κατασκευασματος.
 
Η ζωη εχει καλυτερα γραφικα, αλλα δεν εχει cheats, ειναι η φραση του βιβλιου που περιγραφει ολους τους ηρωες μεσα στο βιβλιο και εξω απο το βιβλιο.

Ενα υπεροχο βιβλιο απο τον πιο ταλαντουχο συγχρονο ελληνα συγγρφεα που εχω διαβασει.

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Tomorrow never comes until it's too Late


Six Days--Dj Shadow [videoclip by: Wong Kar Wai - Cinematography: Christopher Doyle]