Racistic Games: Athens 2010

Ο ρατσισμος ειναι θεμα προσωπικης παιδειας σε μεγαλυτερο βαθμο και οχι συλλογικης συνειδητοτητας της ιστοριας. Ουτε γονιδιακης συνεχειας μιας πολυττολιτισμικης κουλτουρας. Μεσα σ' εναν κοσμο που οι κουλτουρες, οι ανθρωποι, οι γλωσσες πλαθονται, πεθαινουν, μπερδευονται ειναι πολυ δυσκολο να καθορισεις τι ειναι εθνικο, διεθνικο και τι παγκοσμιο. Μια απλοικη ισως, αλλα βασικη αρχη, ειναι πως για να θεωρηθεις κομματι φυλετικο, εθνικο, εντοπιο μιας χωρας ειναι να γνωριζεις τη γλωσσα και να εχεις κανει βιωμα σου τα ηθη, τα εθιμα και τις συνηθειες αυτης της χωρας. 

Δυστυχως καθε χωρα εχει τη δικη της εκδοχη ρατσισμου. Ποσο μαλλον η Ελλαδα που αντιμετωπιζει ρατσιστικα, ως κρατος, καθε μειονοτητα του πληθυσμου της. Την αναπηρια. Την ανυπαντρη μητερα. Τα ατομα με ειδικες αναγκες ή με χρονιες παθησεις. Ενα τετοιο κρατος, με ελλειπη παιδεια και με διδασκαλια μιας στρεβλωμενης εικονας του παρελθοντος και της ιστοριας, δεν θα μπορουσε παρα να γεννησει τετοιους πολιτες. Ημιμαθεις, αγανακτισμενους, φανατισμενους απεναντι στη διαφορετικοτητα. Το πολιτειακο-πολιτικο συστημα ασκει "βια" στους πολιτες του και οι πολιτες ασκουν βια σε εκεινους που μπορουν. Το πιο εντυπωσιακο ειναι βεβαια το πως μια γυναικα φωναζει σε μικρα, παιδια μα φυγουν, τρομαζοντας τα και ποσο ευκολα η σωματικη κακοποιηση συμβαινει οταν το πρωτο και βασικοτερο αξιωμα των Ανθρωπινων Δικαιωματων ειναι η ισοτητα και η ισαξια ολων των ανθρωπων. 

Το προβλημα των προσφυγων, μεταναστων ειναι προβλημα οικουμενικο. Συνεβαινε και συνεχιζει να συμβαινει. Καθε χωρα, ειτε απο εξωγενεις ειτε απο ενδογενεις παραγοντες, εχει διωξει, σκοτωσει, εξορισει εθνοτητες. Τελικα ως οντοτητες μας ικανοποιει να ζουμε σ' εναν διαρκη κυκλο βιας και θυμου συμμετεχοντας στο παιχνιδι των διαδοχικα μικροτερων ψαριων? 

Ή ισως να προσπαθησουμε να στησουμε κοινωνιες προστασιας των μειονοτητων? Χωρες με ελευθερα συνορα αντι για ιδρυματοποιημενες χωρες? Δομες αφομοιωσης? Κρατη που να υποχρεωνονται να προστατευουν τον πολιτη και μια Ενωση που θα βοηθα τους "ακαθαρτους" αλλων χωρων σε αυτο το αιωνιο αλισβερισι πολιτισμων και μετακινησης συνορων?

Καιρος να αντιληφθουμε πως στο συνολο τους οι μειονοτητες αποτελουν την πλειονοτητα και η "κανονικοτητα" μια τραγικη, φανατισμενη, μισοσεβουμενη μειονοτητα η ιδια. 

Αποτελουμε υποσυνολα ολοι μας, σε επιπεδο μοναδας και σε επιπεδο χωρων, ενος μεγαλου συνολου. Αυτου που ονομαζεται: Πλανητης Γη.

- See what's happening in this country. I have lived here for five years and they treat me like an animal, an Afghan screams in despair for us, before he sticks chased away from the park bench which is his home.