Se questo è un uomo: Εαν αυτο ειναι ο ανθρωπος

Αν καποιος προσπαθησει να διαβασει το φορτο πληροφοριων θα φτασει να πιστευει πως ζουμε σε εμπολεμους καιρους. Ειναι τοσο ευκολο να καταφυγει η μια ή η αλλη πλευρα στη βια που δεν ξερω πλεον αν εχουν σημασια τα ιδια τα περιστατικα, παρα να καταλαβεις γιατι συμβαινει αυτο.

Απο τη μια πλευρα ειναι οι εθνικοφασιστες που χρυσωνουν της βια τους με ομορφες λεξεις οπως "πατριωτισμος" και "αγαπη για τον ομογαλακτο Ελληνα". Βεβαια την ιδια στιγμη βριζουν χυδαια οχι μονο τους ξενους, τους ημιαιμους Ελληνες, τις κοινωνικες μειονοτητες, αλλα και τους συμ-πατριωτες τους που τυχαινει να εχουν διαφορετικη αποψη. Εκει καπου καταλαβαινεις πως το χαλι της "αγαπης" και του "πονου" για την πατριδα κρυβει πολυ σκουπιδαριο απο κατω. Ακριβως οπως ο ανθρωπος απο παντα ειχε την αναγκη να δημιουργησει μια θεοτητα μεταβαλλοντας την προσωπικη αναγκη σε συλλογικο πιστευω, με τον ιδιο τροπο ο καθε ανθρωπος εχει την αναγκη να πλασει εναν φανταστικο εχθρο ανα πασα στιγμη, να κοινωνησει μια ολοκληρη ιδιολογια μισους βασισμενη στην ημιμαθεια, το φανατισμο και την ηθελημενη πλυση εγκεφαλου. Γιατι αν μπεις στο παιχνιδι του γνησιου "πατριωτισμου" μελετωντας την ιστορια απο τοτε που υπαρχουν μαρτυριες εως και σημερα και με αξιωμα πως πρεπει να μισεις και να θελεις τον αφανισμο καθε εθνους ή κρατους με το οποιο κατα καιρους υπηρχε αντιπαλοτητα τοτε θα καταληξεις να εχεις ειρηνικα συναισθηματα μοναχα για τους μακρινους Ινδιανους της Αμερικης, τις φυλες της Κινας και τους κατοικους των νησιων Γκαλαπαγκος, γενικα με λαους δηλαδη με τους οποιους καλως ή κακως η ελληνικη ιστορια για γεωγραφικους λογους δεν συναντηθηκε ποτε. 

Απο την αλλη ειναι βεβαια το παναρχαιο μισος με τους Τουρκους, το οποιο κραταει και απο τις δυο πλευρες με το μαθαινουμε εμεις ολες τις σφαγες που εχουν υποστει οι Ελληνες και εκεινοι τα αισχη που εκαναν οι Ελληνες στους Τουρκους. Δεν ξερω ποσοι ειναι παιδια και εγγονια προσφυγων, αλλα επειδη τυχαινει να εχω ακουσει απο πρωτο χερι τη ζωη στις αλλοτινες πατριδες, επειδη οι προπαππουδες που εζησαν τον πολεμο και τη σφαγη δεν μιλουσαν ουτε στο ελαχιστο με τον αλλοπαρμενο φανατισμο των ατομων του βιντεο, επειδη στη μαμα πατριδα οι ντοπιοι αυχθονες Ελληνες οχι απλως δεν τους εδωσαν ενα πιατο φαγητο, αλλα τους περιθωριοποιησαν, επειδη μετα απο ατειλειωτους σκοτωμους απο τους αλλοθρησκους και αλλογλωσσους εφτασαν να πεθανουν στην Ελλαδα του εμφυλιου, λογω αυτων και πολλων ακομα "επειδη" δεν μπορω παρα να απορω για την παιδεια, τη νοημοσυνη και τα υπαρξιακα αδιεξοδα του καθε φανατικου εθνικιστη που με μεγαλη ευκολια ειναι ετοιμος να ξεκοιλιασει ή να χαρει με τον αφανισμο εθνων, ανθρωπων, αντιφρονουντων.

Απο την αντιπερα πλευρα οι αναρχοαυτονομοι που χρυσωνουν το δικο τους χαπι με λεξεις οπως "ισοτητα" και "αγαπη για τον καθε ανθρωπο". Εχουν διαβασει ολα τα βαρυγδουπα βιβλια της ιδεολογιας τους και χρησιμοποιουν ωραιοτατες λεξεις, σχεδον α-νοητες βεβαια, οπως "φραξια", "ανταρτικο των δρομων","επανασταση" για να κρυψουν τον απλο, επιπεδο φανατισμο τους για ανθρωπους που πρεσβευουν αλλα πιστευω, εχουν αλλη ιδεολογια ή αντιλαμβανονται διαφορετικα τις κοινωνικες δομες. Τα δικα τους κινητρα ειναι στολισμενα πολυ πιο ελκυστικα γιατι μιλουνε για ανθρωπισμο και τη βια των φυλακων και πως οι καταστασεις της οικονομικοκοινωνικης ανισοτητας δημιουργουν τη μισαλλοδοξια και τη βια. Το οτι βεβαια αυτα ακριβως οδηγουν και τους ιδιους στον ιδιο δρομο δεν τους γινεται αντιληπτο. Το οτι απο ενεργειες τους μπορει να δολοφονηθουν ανθρωποι τους λυπει βεβαια με τον ιδιο τροπο που ενας μεθυσμενος οδηγος που τρεχει με διακοσια λυπαται που κατα λαθος πατησε εναν πεζο. Κι ετσι εχουν ξεφυτρωσει ενα σωρο οργανωσεις για τις οποιες η κλοπη, η απαγωγη, ο θανατος ενος αντιφρονουντα, ολα αυτα ειναι επιθυμητα και δικαιολογημενα.

Και οι δυο πλευρες δεν ξερω αν αντιλαμβανονται ποσο λογια του αερα ειναι τα πιστευω τους. Δεν ξερω αν αντιλαμβανονται ποσο πολυτιμη ειναι η καθε ανθρωπινη ζωη και ποσο θα επρεπε να βοηθα ο καθενας τον καθενα για τη διαμορφωση μιας οσο το δυνατον πιο δικαιης, πιο ισης, πιο αλληλεγκυης κοινωνιας. Πως ο καθενας ειναι και πρεπει να ειναι ελευθερος να πιστευει και να μιλαει τα πιστευω του οσο αυτα δεν σημαινουν τον αφανισμο ή το βασανισμο ανθρωπων. Βεβαια η ενταση του φανατισμου απο παντου δεν ειναι καθολου τυχαια συγκυρια. Ωστοσο, ειναι περα για περα λυπηρο να ακους, να βλεπεις και να παρακολουθεις καθε μερα το γαιτανακι της βιας. Κατι τετοιες ωρες παντα θυμαμαι το υπεροχο βιβλιο του Primo Levi "Εαν αυτο ειναι ο ανθρωπος" που μιλα για τα βιωματα του στο στρατοπεδο συγκεκτρωσης του Αουσβιτς το οποιο εγραψε 11 μολις μηνες μετα την απελευθερωση του. Το πιο συγκλονιστικο και συγκινητικο κομματι ειναι ποσο απλα, αντικειμενικα, διχως ιχνος εκδικητικοτητας και μισους γραφει αυτος ο ανθρωπος για να καταλαβεις ποσο η μορφωση και η προσωπικη παιδεια ειναι τα μονα οπλα που χρειαζομαστε για να μαθουμε να αγαπαμε, να συγχωρουμε και να ζουμε τελικα σ' εναν τοσο ετεροκλητο κοσμο.