Ζωη σε Χρονο Καταθλιπτικο

ξαφνικα τα ματια τυφλωνουν. οι λεξεις δεν ακουγονται οπως τις λενε τα στοματα, μα οπως τις λεει ο νους σου. σου λενε "σ' αγαπω" κι ακους "με κουρασες". σε κοιτουν με στοργη και συ βλεπεις οργη. και δεν θελεις να βλεπεις αυτα τα ματια, ουτε να ακους τουτα τα στοματα. τα σχεδια που εκανες ολα πεφτουν απο τον ουρανο με χαλασμενο αλεξιπτωτο και σκορπιουνται σε χιλια κομματια. ο καιρος που εχασες. τα τηλεφωνα που δεν χτυπουν. ο θυμος οταν χτυπουν γιατι δεν χτυπουν οσο συχνα θα θελες. ton petit ami με τα δρακοντισια δοντια επανεμφανιζεται οπως τοσες φορες και ολα γινονται κομματια. γινεσαι κομματια. δεν ειναι "ολα" που πεφτουν. . εισαι συ που πεφτεις. τραβας το σκοινι. τραβας. δεν ανοιγει η μαγικη ομπρελα. και δεν εχεις φτερα. και κανενα χερι να πιαστεις. τα συναισθηματα ζυμωνονται το ενα μεσα στο αλλο. και ισως τοτε θελεις να ξεσκισεις τις σαρκες σου μια και καλη. δεν αντεχεις αυτο τον βουβο πονο. αυτη την αγαπη που εκφραζεται με λεξεις κακιας. πληγωνεις και πληγωνεσαι. και δεν μεγαλωνεις με το χρονο που μεγαλωνουν οι αλλοι. τα δεντρα. η φυση. κι αυτο σε θυμωνει ακομα πιο πολυ. προχωρας σερνοντας τα δακρυα σου. τοση κουραση για τοσα λιγα χρονια. ενα φιλι. ψαχνεις ενα φιλι να διωξει να συννεφα. γιατι η ψυχη καιγεται οταν παψει ν' αγαπα. τοσος φοβος να ζησεις. τοσος φοβος. τοση διψα. τα ονειρα μαυρισανε και τουτα. θυμος επειδη καταλαβαινω, οχι επειδη δεν καταλαβαινω. δεν μου φτανουν οι λεξεις. δεν μου φτανει ο αερας. δεν μου φτανουν οι χιλιες αγκαλιες. θελω κι αλλες για να βαφτει ουρανιο τοξο το μαυρο μου. πεφτω. πεφτω και ξερω την αισθηση του να σπας. δεν ειναι η πρωτη φορα που πεφτω. κι επειτα η συγκροτηση. κι επειτα τα φιλτρα του Μαγιστρου. μην παψεις ν' αγαπας ψυχη μου, μου λεω. ακομα κι οταν κρακ κρακ κρακ κρακ διαλυθεις σε μυρια κομματια μην καψεις την ψυχη σου. βαλε το ενα χερι στα αυτια και τ' αλλο στα ματια. αγαπα κι ασε να σ' αγαπουν. ζησε στο δικο σου χρονο γιατι αυτος ειναι ο μονος που μπορεις να ζησεις. δωσε μου ενα φιλι. δωσε μου ενα φιλι και μην μ' ακους.