"It was with the utmost reluctance that I found the figure could not serve my purposes....But a time came when none of us could use the figure without mutilating it",
ειπε καποτε ο Rothko.
Βεβαια εκεινος μιλουσε για την τεχνη. Για τα διαγραμματα, τις μορφες, τα απατηλα ανθρωπινα σωματα, τα χαρακτηριστικα του προσωπου που απουσιαζαν... Κομμενα χερια, κομμενα ποδια...
Ταχα δεν θα μπορουσαμε να πουμε το ιδιο για το σημερα μας? Ακρωτηριαζουμε αυτα που αγαπαμε... Ή τουλαχιστον αυτο κανω εγω χωρις συναισθηση και χωρις ελεος.
Σ' ενα μονοπατι χαμενων φιλων... Εγω τους εχασα... Αχ, δεν προσεχα... Δεν προσεχα... Γιατι δεν προσεχες Μαρια-Ηλεκτρα? Γιατι?
Μια πορεια διανοητικης και συναισθηματικης παρακμης. Εδω και απειρο καιρο. Τα βιβλια της σχολης μου εχουν πεταξει αγκαθια και μου ματωνουν τα χερια. Πανικοβαλομαι και μονο στην ιδεα να διαβω τα σκαλοπατια του πανεπιστημιου. Φοβαμαι... Φοβαμαι μην συναντησω την Μαρια-Ηλεκτρα δεκαοχτω χρονων...
Περιδυνηση
Θελω να πιω μεχρι το πιοτο να τρυπησει το σωμα μου. Και να γινω ενα ζωντανο συντριβανι...
But a time came when none of myselves could exist without mutilating their being
1 σχόλιο:
Μαράκι λίγη υπομονή....
Θα τα καταφέρεις , είμαι σίγουρος, αρκει να το πιστέψεις.
Εστίασε στα θετικά και άσε τα υπολοιπα να μαραθούν...
Κράτα καλά.
Δημοσίευση σχολίου