144.- Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει
ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
"πάρ' τό", λέγοντας, "καὶ σύ".
145.- Κειο τὸ σκῆπτρο πού σας δείχνει
ἔχει ἀλήθεια ὡραῖα θωριά.
μὴν τὸ πιάστε, γιατί ρίχνει
εἰσὲ δάκρυα θλιβερά.
146.- Ἀπὸ στόμα ὀποῦ φθονάει,
παλληκάρια, ἂς μὴν πωθεῖ,
πῶς τὸ χέρι σας κτυπάει
τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
147.- Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους
τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
"Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους
δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά".
"Tο έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό", λεει ο Σολωμος για να συμπληρωσει διακοσια χρονια αργοτερα ο Saramago, "Αλλα τις αληθειες πρεπει να τις επαναλαμβανει κανεις πολλες φορες για να μην πεσουν, οι καημενες, σε ληθη". Ζουμε σε μια χωρα που ο πολιτης δεν εχει εμπιστοσυνη στον πολιτικο πως θα πραξει τα δεοντα για την προασπιση των δικαιωματων της χωρας και των πολιτων της, δεν εχει εμπιστοσυνη στο γιατρο του, δεν εχει εμπιστοσυνη στα ΜΜΕ, στην αστυνομια, στα δικαστηρια. Ο γειτονας δεν εχει εμπιστοσυνη πως εαν φωναξει "βοηθεια" θα ερθει καποιος να τον βοηθησει οντως. Σε μια κατασταση τραβηγμενη απο τα μαλλια κανεις δεν βγαινει να πει τις αληθειες. Να παρει μια κιμωλια και να χαραξει τα ορια της αληθειας της καθε πλευρας. Γιατι οταν εστω κι ενα ψεμα βγαινει στο φως πλεον δεν μπορεις να εμπιστευτεις τιποτα απο τον αλλο. Tοτε oλα τα συστηματα καταρρεουν και φοβασαι. Και ο φοβος ειναι το πρωτο βημα προς την ανελευθερια. Σκεψης, δρασης, εκφρασης, ζωης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου