Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Men Seem Wicked when You are Unwanted


Τα δακρυα πετρωσαν μεσα στα ματια και εσκισαν τα ματια. Δεν εχω πια ματια. Μα κιολας δεν πειραζει. Δεν εχει μεινει τιποτα να κοιταω. Ο κοσμος σαν ειμαι θλιμμενη χωραει σε μισο καρουδοτσουφλο. Συρρικνωνεται. Στην παλαμη τον κρατω και τιποτα δεν ξεχωριζει πλεον. Μια μπαλιτσα χωρις καμια παρουσια. Ειναι ολοι τους τοσο μικροσκοπικοι που εξαφανιζονται.

Το πιο μακρυ ταξιδι ειναι η αγαπη των ανθρωπων γυρω σου. Ειναι οταν εσυ μικρη μου Πουλια παρατας το διαβασμα σου στο αναγνωστηριο και τρεχεις να με βρεις στο Θησειο... Οταν δουλευεις το αλλο πρωι μα δεν σε νοιαζει η κουραση. Καθομαστε στην πλατεια Μαβιλη και μιλαμε και τρωμε το πιο απολαυστικο βρωμικο--εσυ γρηγορα με την ορμη που φτυνεις τις λεξεις, κινεισαι, κανεις το καθετι, εγω απο την αλλη αργα αργα... Ειναι οταν τηλεφωνεις στο φιλο σου τελευταια στιγμη κι εκεινος με ολη την ανεση του αυτονοητου σου λεει: μα, φυσικα να ερθεις... Κι εσυ πας--στην προκειμενη περιπτωση Εγω... Ομως την ωρα αυτη της Παραλυσης μοιαζω να μετραω τις απωλειες του Πολεμου. Απο τη μια πλευρα η Μαρια και απο την αλλη η Ηλεκτρα και στη μεση της μαχης τα πεταμενα κορμια εκεινων που θα 'θελα διπλα μου. Εκεινων που καναμε ονειρα να ειμαστε μαζι για παντα. Σημαδεμενοι καταστηθα εκεινοι που με αγκαλιαζαν ολο στοργη στην Αθηνα οταν εφτανα απροειδοποιητα. Που ερχοντουσαν Πρωτομαγια κατω απο το σπιτι κι ας ειχα πει "οχι" να παμε ολοι μαζι Χαλκιδικη. Ετσι για να μην ειμαι μονη. Που με τραβουσαν απο το χερι να κατσω να πιουμε καφε στην Δημιουργια κι ας ελεγα να φυγω γιατι δεν θα ημουνα καλη παρεα. Ή οταν ενας φιλος απο το μαγικο Παρισι των εικοσι μου χρονων με ντυνει ομορφα στολιδια με το στομα τη μοναδικη μερα του 2009 που ειδα χιονι. Κι ηταν σαν το χιονι να μαρτυρουσε οτι μου τα ελεγε αληθεια.

Και θυμαμαι τωρα δα τα χρονια που ημουνα στο Γυμνασιο κι εσυ καθοσουνα πισω μας. Εδειχνες στην Κατερινα και στον Μαυρο κατι τσοντοπεριοδικα κι οταν εγω σου ζητουσα να δω μου 'λεγες: οχι, εσυ δεν κανει... Θυμαμαι τοσα πολλα και ξεχναω αλλα τοσα... Θυμαμαι μετα το Λυκειο... Τη Τζο να καθεται στο πλευρο μου... Να την περναμε στις τουαλετες εκεινο το πρωτο βραδυ στα μπουζουκια με το σχολειο... Θυμαμαι το Κινεζακι και τη Στελλα να χορευουν στο σπιτι στα Κωνσταντινοπολιτικα κι εγω ξαπλωμενη στον καναπε να κοιταζω... Θυμαμαι τη μερα της μετακομισης στο Κεντρο με το τρελο, αγνωστο γατι να τρεχει σαν δαιμονισμενο... Κουτουλιοταν σε τοιχους και πορτες... Θυμαμαι τον Τζευ να μου ξανασυστηνεται υστερα απο καιρο... Θυμαμαι τα νυσταγμενα πρωινα στο εργαστηριο της ΠΑΘΑΝ... Σχεδον σε καθε παραδοση το στομα μου επαιζε παρανομα σεξουαλικα παιχνιδια με το μικροσκοπιο ενω τα βλεφαρα μου ριχνανε αγκυρα... Θυμαμαι το στενο μας στους Αμπελοκηπους... Θυμαμαι το ονειρο μου να ταξιδεψω.
Παντα το ιδιο ονειρο. Παντα αυτο... Και το ξερω πως μια μερα θα χαθω. Μακαρι να χαθω.. Ζητιανα της περιπετειας θα δωθω σε μονοπατια μακρινα, θα καω στην πυρρα της Ινδιας και θα εξαγνιστω στις λιμνες της Αφρικης. Θα χαιδεψω τα προσωπακια απο παιδια Μαορι. Θα γευτω βρωμικα νερα αχαρτογραφητων οασεων....
Θελω να πιω την αμμο, την αλμυρη θαλασσα, τα αστεροφωτα βραδια, τους μανιασμενους αερηδες ολοκληρης της γης... Αυτος ειναι ο σκοπος μου... Το ξερω πολυ καλα... Οχι, ετσι δεν θα γινω πιο ευτυχισμενη... Ναι, η φυγη δεν ειναι ευτυχια. Ειναι αναγκη. Μα το γνωριζω καλα πως η Ευτυχια μου κραταει μουτρα επειδη καποτε ξεχασα τα γενεθλια της... Ας κανει ο,τι θελει. Ειμαι πολυ μεγαλη πλεον να την παρακαλαω. Ειμαι πολυ μεγαλη για να πιστευω σε θαυματα και θαυματοποιους. Ξερω πλεον πως το μονο που ειμαι σε θεση να δωσω ειναι η αγαπη μου... Μα τωρα που τα δυσκολα εχουνε κανει κυκλο και με πνιγουν δεν μπορω να δωσω ουτε αυτην. Δεν μπορω να δωσω τιποτα. Με δυσκολια αναπνεω μεσα εξω, μεσα εξω.

Ενα απροσμενο τηλεφωνο απο Γερμανια ομως με κανει να χαμογελαω. Μια γλυκια κουβεντα απο τον Φυλακα Αγγελο μου. . Δυο ζαχαρενιες λεξουλες απο καποιον με κανουν να ξεχναω τις απωλειες που πονανε. Με κανουν να ξεχναω τις τουλιπες και φουντωνουν τον αερα μεσα μου. Με κανουν να ξεχναω οτι ειμαι ενας μικρος Γλαρος του Τσεχωφ.

Γιατι να εχω τοσο αναγκη την αποδοχη?
Γιατι να ειναι ολα τοσο απελπιστικα δυσκολα?
Γιατι αισθανομαι συνεχως την αναγκη να αυτομαστιγωνομαι για το καθετι?
Γιατι ειμαι παγιδευμενη σε ερωτικα ονειρατα ενος παιδικου μυαλου?
Γιατι δεν ειμαι σφιχτα αγκαλιασμενη απο τα αγαπημενα μου προσωπα?
Γιατι δεν κυλαει το αυριο ετσι οπως το επιθυμουσα?
Γιατι πρεπει να μεγαλωσω?
Γιατι αδειασε η πολη και γιατι μικραινει η καρδια μου?

Ημουνα κοριτσακι στα στενα του μητρικου σπιτιου. Ημουνα εφηβη στους διαδρομους της πατρικης οικειας. Πλεον ειμαι γυναικα και ανηκω σ' ολη τη Γη...

I lie
Whole
On a whole world I cannot touch

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

λοιπον κατσε να κατεβασουμε κανα κρασακι πρωτα και μετα να προσπαθησουμε να τοποθετηθουμε απεναντι στα ερωτηματα! εχω απαντησεις (?..) σε ολα, αλλα για τα δικα μου δεδομενα και με βαση τις δικες μου εμπειριες

Sophey-Franny είπε...

i am all eyes

Ανώνυμος είπε...

εεε, εεε παρακατεβασαμε κρασακι (εκεινο το δειλινο), και ευτυχως συγκρατηθηκαμε να μην αραδιασουμε ο,τι ναναι..
προμης 2 ντηηλ γουηθ ιτ σουν (παρακαλω να προσεχθει το ντηηλ - και οχι ντηλ. Διοτι εκτος του οτι χειριζομαστε αψογως την αγγλικην, μας θυμιζει και εκεινο το σαχλοπαιχνιδο)
αη γουηλ ολσοου τραη (οκ, τερμα τα αγγλικοειδη) να μην εχω υφος ψαλτικο - καθηγητικο - υπεροπτικο - και καλα εγω ξερω και εσυ δεν ξερεις κλπ κλπ. Διαφορες σκεψεις που ειτε εχω ηδη επεξεργαστει ειτε θα μου βγουν στην πορεια θα εκφρασω.
Αντε να δουμε... Με κραταω σε αγωνια!

Sophey-Franny είπε...

i like boozy talk... krimas :P

Ανώνυμος είπε...

Κατσε βρε Μαριαηλεκτρακι
Δηλαδη αν εσυ αναπολεις και νοσταλγεις, πως νομιζεις ότι νοιωθουμε εμεις? Οσο περναν τα χρονια, τοσο περισσοτερο ΔΕ θελω να περναν. Τοσο περισσοτερο αναπολω στιγμες στο παρελθον που αν ειχα κανει κατι διαφορετικο θα ηταν τωρα η ζωη μου διαφορετικη. Αλλα προς το καλυτερο? Θα ειχα αυτα που εχω τωρα και δεν μπορω να αποχωριστω? Ονειρευομαι προς τα πισω.. οχι πλεον για το μελλον. Και ερωτικα ονειρατα που λες και συ, καθως ποτέ και με τιποτα δεν μπορεις να εισαι ευχαριστημενος. Αν εχεις πολλα, σου λειπουν τα λιγα. Αν τα εχεις ολα σου λειπουν τα ονειρα. Αν εχεις λιγα τωρα... ετσι νομιζουμε οι περισσοτεροι και κυνηγαμε τα υπολοιπα.. 1ο διαλειμμα να απολαυσω τα πονηματα μου και να διαπιστωσω αν το cabernet sauvignon βαραει στην κεφαλα.
Φαινεται κανει καλη δουλεια, για αυτο και συντομευω
Αναρωτιεσαι γιατι να εχεις αναγκη την αποδοχη.. Παντα θεωρουσα τους ανθρωπους ζωα, και κάθε μερα επιβεβαιωνομαι.. αλλα κοινωνικα ζωα. Να χρειαζονται την αγαπη και την αγκαλια του αλλου, την αναγνωριση, την επιβραβευση.. Λιγο αυτά, λιγο ο εγωισμος, η ανασφαλεια, η ανικανοποιητη φυση μας.. οσο ελευθερος και ανεξαρτητος και να το παιζεις (ή να θεωρεις οτι εισαι, ή και να εισαι ρε παιδι μου στο κατω-κατω), εχεις αναγκη την αποδοχη. Και αντε νεος, εχεις την ευχερεια να παραβλεπεις καταστασεις (κοινως να ψιλογραφεις κοσμο και καταστασεις στα εκεινα εκει περα, πως τα λεν).. Και εσυ my good ανηκεις σε αυτη την κατηγορια (των νεων).. εχεις καιρο για απογοητευσεις και αναζητησεις του στυλ 'που παμε' 'απο που ερχομαστε' κλπ. Με βαση λοιπον την προσωπικη μου εμπειρια (μια απο τα ιδια up-down..) κακως σπαταλησα τοση ενεργεια - διαθεση - χρονο για αναζητησεις που δεν εβγαλαν πουθενα. Οχι οτι τωρα βγαζουν.. αλλα τωρα γινονται εις βαρος των ωρων παρακολουθησης τηλεορασης και οχι εις βαρος δημιουργικοτατων ημερων - καταστασεων με ή χωρις φιλους - ερωμενες - συμπαραστατες. Τι λεω ο αθεοφοβος βραδιατικα.. και αυτο το αναθεματισμενο εχει 12,5% αλκοολ.. ελπιζω να βγαζεις ακρη.. αν εφτασες μεχρι εδω...
Α, και για να μη σε αφησω απο τωρα και μου στεναχωρεθεις (μου θυμιζει Αρκα που ο Κοκκορας ανακοινωσε οτι θα φυγει απο την αυλη, τους ελεγε μη στεναχωριεστε και μην προσπαθειτε να μου αλλαξετε γνωμη, και απο πισω του το γουρουνι και το σκουληκι πανηγυριζαν!) εχω και μια τελευταια (τελειωνε καημενε) επισημανση
'Γιατι δεν ειμαι σφιχτα αγκαλιασμενη απο τα αγαπημενα μου προσωπα?' Αυτά που εσυ θεωρεις αγαπημενα προσωπα? Ή που (και) αυτά σε θεωρουν αγαπημενο? Διοτι τοτε σιγουρα θα σε αγκαλιαζουν. Εχασα παλια ενα φιλο (ζει, δεν εχω ιδεα που ειναι και πως θα τον βρω..), δεν προλαβα ποτε να του πω ποσο τον εκτιμουσα.. χαθηκαμε ψιλομαλωμενοι.. Κανω προσπαθειες μεσω φεησμπουκ και λοιπων κοινωνικων συνοικεσιακων ιστοσελιδων (πχ χαη φαηβ και αρπα και φαηβ) και κατι αρχιζει να διαφαινεται στον οριζοντα.. στο λεω αυτο για να σου πω οτι μπορει να σε αγαπανε πολλοι περισσοτεροι απο αυτους που νομιζεις.. ΔΩΣΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΣΤΟ ΠΟΥΝ
Καλη-χικ!-νυχτα

Sophey-Franny είπε...

agaphte nomizw einai apo ta kalutera pragmata pou mou exoun pei ton teleftaio kairo... exeis dikio se ola (fusika) kai to sxizofreniko einai oti to xerw. alla pes oti eimai sunaisthimatika san ton Brand Pitt [nai nai kanw sxolio gia thn omorfada mou edw] sthn nea tou tainia. plus [aka + gia tous souhdomatheis] afth h vlammenh anwrimothta na mhn xairomaste tis stigmes pou zoume twra sto twra. pada tis xairomaste eteroxronismena. etsi einai h fush mas. ti na kanoume twwwwwra?

exeis dikio gia to peri agaliasmatos. epishs exw xasei apeiro xrono apo ta niata m me to na eimai ston diko mou mavrismeno upokosmo [evala kai to upo- brosta gia na to kanw pio poihtiko] kai twra sugxizomai! exw kanei apeira lathi kai to megalutero einai pws den ezhsa thn prwth nioth mou. kai twra pou thelw kapoious dipla mou apla na einai edw kai na me paroun agalia kai na mou poun "ela tha to kanoume mazi" oloi leipoun. dld an den eixe tyxei kai to Aggelaki tha eixa frikarei asxima. kai nai eimai akoma mikrh,alla allo 20 allo 25. h isws den eimai apo afth thn pleionothta pou zei thn mikroastikh zwh tou sumvivasmos-douleia-dithen megalos erwtas-gamos bla bla bliax! mesa mou sigoura uparxei o sporos na thelw kai egw na eimai san aftous olous gyrw mou --hello, sthn ellada megalwsa ki egw-- alla den mou kollaei-pws to lene?

exw ginei polu egwistria kai polu griniara, alla nomizw oti mou dinw to dikaiwma na eimai ligo parapanw. dax, den eimai san ta paidakia ths afrikhs h den exw kati tragika terminal... alla what the fuck? pernaw mia apo tis pio duskoles periodous mou kai akoma ki an ftaiw [pada emeis ftaime gia ta lathi mas] thelw ekeinous pou m agapoun edw. isws merikoi pou agapousa den m agapoun kai toso h apla dne tairiazoume. dld xese me... variesai lepta na vgeis apo to check-in otan egw exw kanei mia wra dromo mexri to aerodromio? varethika tis upokrisies kai toulaxiston kai stis pio down h usteriko-faseis mou exw epignwsh ths katastashs kai twn upervolwn mou. opote apla tsatizomai kai den kathgorw kanenan gt ligo polu to perimena. apla na mwre me pianei ena parapono...

kai enas fovos pws den m agapaei kaneis [bouxou xou--martha vourtsi] kai oti osoi einai koda mou twra den borw na kanw kati se adallagma ths kalosunis tous kai eimai kakia... ena potapo skouliki... kai egwistria pou thelw thn kollhth mou pisw pio nwris kai den thn afhnw na zhsei thn peripeteia ths... kai meta niwthw edelws skata gt den borei na erthei kapoios anthrwpos sth zwh mou na th gemisei filia kai louloudia alithina... o prigipas... w lala... kai oloi einai malakes kai egw eimai malakas... AAAAA

:P kai olo afto to paralhrhma xwris alkool.. adilamvanesai thn katastash mou... opotes sunexise na pineis ki as se xalaei ;)