Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

Products of Love and Chaos

Κοιταζω τη Δαναη που κοιμαται και σκεφτομαι: "αν ημουν κι εγω τοσο ομορφη. πως θα αντεχα να αντικρυζω στον καθρεφτη μου μια τετοια ομορφια?"
Τη στιγμη που ακουστηκε να λεει δε θα χουμε τιποτα πια για καιρο η ζωη του χαρισε επιτελους πλατυ χαμογελο λαμπρο
Αναμεσα στον Θανατο και σε μας δεν παρεμβαλλεται καμια φορα παρα ενα μοναχο πλασμα. Αν αυτο το πλασμα χαθει, θα μεινει μονον ο Θανατος...
Μια καρδια ισως ειναι κατι αναρμοστο. Ανηκει στην ταξη των αντικειμενων που βρισκουμε στα τραπεζια των ανατομων και του χασαπη. Προτιμω το κορμι σου

Tα δαχτυλα μου φερανε στο κρεββατι τη συντροφια και της Μαριας-Ηλεκτρας να μου πει "σ' αγαπαω" κι οχι "σ' αγαπω". Ξεφυλλιζοντας τα αγουρα σχεδια της, τα γραπτα της, αγγιζοντας το χιλιοτυπωμενο χαρτι απο τις εκδοσεις in illusions νιωθω για λιγο εστω μια απεραντη αγαπη. Νιωθω να αγαπαω αυτο το πλασμα που σαν πυροτεχνημα ηρθε κι εφυγε μυστηριωδως. Δεν την ξερω. Δεν τη γνωρισα ποτε. Οταν εφυγε εγω ημουνα δεκατριων χρονων και μολις εμπαινα σε μια ταραγμενη εφηβεια... Αλλα αισθανομαι την αναγκη να της πω "κι εγω σ' αγαπαω Μαρια-Ηλεκτρα". Οχι σαν απαντηση στο δικο της καλεσμα, μα σαν αυθορμητο νερο που πεταν τα χειλη μου. Ποιος ξερει γιατι... Ποιος ξερει...

Θελω να παρω το αμαξι μου (ετσι και κουτσουρεμενο--ας ειναι) και να παω οπου με παει ο δρομος μεχρι να μεινω απο βενζινη. Και καπου στην πορεια να βρω κι αλλους κι αλλους και να φτιαξουμε εναν θιασο και να γινουμε σαλτιμπαγκοι και να δινουμε παραστασεις Αγαπης και Χαους και να ζουμε ελευθεροι. Να αγαπαμε με το τροπο που εσυ ορισες την αγαπη Ηλεκτρα: κατι μεταξυ του εαυτου μας και του Θανατου. Να τραγουδαμε, να μαγειρευουμε, να λεμε ιστοριες της αλλοτινης, καθωσπρεπει ζωης μας και να γελαμε.

Γιατι οποιος γευτει την απολυτη ελευθερια μετα γελαει το παρελθον του με τα αγχη και τις προθεσμιες και τα απειρα μαθηματα της σχολης που διωχνουν τη μαγεια. Που μου λενε οτι η καρδια ειναι ενα οργανο με κοιλιες και κολπους... Χαρισμα σας η καρδια Κυριοι Καθηγητες... Προτιμω την εγκυκλοπαιδεια της Μαριας-Ηλεκτρας Ζογλοπιτου.

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

Lebensrückblick

H Lou στα 20 της χρονια
στη Ρωμη κοιταζει με το διαμαντενιο βλεμμα της το φακο.
Ψιλολιγνη, με ξανθωπα μαλλια και ζωηροχρωμα ματια
εγινε η μουσα των σημαντικοτερων αντρων της εποχης της.

Γεννηθηκε στις 12 Φλεβαρη το 1861 στην Αγ. Πετρουπολη απο οικογενεια Προτεσταντων με εβραικες καταβολες. Ο μπαμπας-Γκουσταβ ητανε το δεξι χερι των Ρομανωφ, καταξιωμενος στο ρωσικο στρατο και ηδη πενηντα τρια χρονων οταν γεννηθηκε η μοναχοκορη του. Τη λατρευε. Η Lou μεγαλωσε περιστοιχισμενη απο την περιρεουσα αγαπη πεντε αδερφων και ενος πατερα πλατωνικα ερωτευμενου με το μικρο του κοριτσακι. Ισως αυτη η παθολογικη προσηλωση τοσων αντρων στο προσωπο της να ευθυνεται για τον τροπο με τον οποιο αντιμετωπιζε μετεπειτα η Lou τους αντρες. Ενω εκεινοι την ερωτευονταν παραφορα, εκεινη εβλεπε στο προσωπο του καθενος τους εναν αδερφο ή εναν πατερα...

Πρωτο θυμα της γοητειας της υπηρξε ο προτεσταντης ιερεας Hendrik Gillot. Μορφωμενος και προικισμενος με τη δυναμη του λογου εντυπωσιασε την εφηβη Lou που του ζητησε να μαθητευσει διπλα του. Κοντα στα δεκαοχτω εκεινη, ευθραυστη και λεπτεπιλεπτη εμοιαζε με παιδι. Πολλοι εικαζουν οτι επασχε απο νευρικη ανορεξια, καθως απο περιγραφες η Lou στα εικοσιοχτω της εμοιαζε με δωδεκαχρονο κοριτσι. Αυτο το κοριτσι, λοιπον, με την τρομακτικη διανοια και το παθος για ελευθερια και γνωση σταθηκε μπροστα απο τον παστορα ζητωντας καθοδηγηση. Ο καημενος ο Gillot δεν ειχε καμια ελπιδα. Εικοσι πεντε χρονια μεγαλυτερος της, πανρεμενος με δυο κορες στην ηλικια της μικρης του μαθητευομενης παρασυρεται απο το ταμπεραμεντο της αγουρης Lou. Μεταξυ της διδασκαλιας θεολογιας, φιλοσοφιας, γαλλικης και γερμανικης λογοτεχνιας ανακαλυπτει πως ειναι ερωτευμενος. Φτανει μεχρι να προτεινει γαμο στην Lou von Salomé αφου χωρισει τη γυναικα του. Η Lou τρομοκρατημενη αρνειται και η πορεια του Gillot απο κει κι υστερα παει απο το κακο στο χειροτερο.

Καταφευγει στη Ζυριχη για πανεπιστημιακες σπουδες συνοδεια της μητερας της με την οποια τη χωριζε παντοτε βαθεια αντιζηλεια. Και πως να ηταν διαφορετικα? Η Lou ελαχιστες γυναικες φιλες ειχε καθολη τη διαρκεια της ζωης της. Η παρουσια της σαν να παραγκωνιζε οποιαδηποτε αλλη. Και μια μητερα που ξαφνικα διαπιστωνει πως ολη η προσοχη των γιων και του αντρα της εχουν συγκεντρωθει αλλου δεν μπορει παρα να φυτεψει εναν μικροσκοπικο σπορο ζηλειας στην καρδια της. Προβληματα υγειας της Lou αναγκαζουν τις δυο γυναικες να καταφυγουν στην Ιταλια.

Εκει στα εικοσι ενα της χρονια θα γνωρισει πρωτα τον γερμανο συγγραφεα και φιλοσοφο Paul Rée, κι επειτα τον στενο του φιλο Friedrich Nietzsche. Εδω τα πραγματα περιπλεκονται. Ο Paul Rée, πεσιμιστης και τζογαδορος, τα ειδε ολα κατακοκκινα με το που συναντησε τη Lou. Τριαντα δυο χρονων τοτε, δεν μπορουσε να κρατησει κρυφο τον ενθουσιασμο του. Την πρωτη μερα που την ειδε εγραψε στον φιλο του, Friedrich Nitzsche, για την Ρωσιδα καλλονη. Πιστευε οτι η μικρουλα θα ηταν ευκολη λεια. Ολο εντιθετα η Lou απερριψε τις προτασεις του Rée εξηγωντας του οτι εκεινη ποθουσε μια φιλελευθερη ζωη αναμεσα στους διανοουμενους της εποχης ως ιση μεταξυ ισων κι οχι ως η γυναικα απλα καποιου. Απογοητευμενος βαθυτατα ο Rée το δεχτηκε μιας και δεν μπορουσε να κανει κι αλλιως.

NIETZSCHE: Was sagt dein Gewissen? — 'Du sollst der werden, wer du bist.'What does your conscience say? — "You should become the person you are."
Απο παιχνιδι της τυχης στη Λειψια ο χαρισματικος φιλοσοφος Friedrich Nietzsche συναντα την Lou και παθιαζεται μαζι της. Αν δεν υπηρχε η Lou, κυριες και κυριοι, δεν θα ειχε γεννηθει το Also sprach Zarathustra (1883-5). Η εμπνευση του ηταν το κοριτσι με τα αχυρενια μαλλια και το σπιρτοζικο μυαλο. Η αδερφη του, Elizabeth Nietzsche, τη μισουσε. Σε γραμματα της την αποκαλει αβυζη και μοχθηρη. Η μανα του επισης την αντιπαθουσε. Το τελικο χτυπημα για τον Nieztsche ηταν η αρνητικη απαντηση της Lou στην προταση γαμου του. Του ειπε πιθανοτατα πανω κατω τα ιδια που ειπε και στον Paul. Δεν ηταν η πρωτη φορα που ο Nieztsche ετρωγε μια μεγαλοπρεπη χυλοπιτα, ωστοσο η Lou Salomé υπηρξε αναμφισβητητα η femme fatale του. Η πνευματικη και ψυχικη καταρρευση δεν αργησαν να του χτυπησουν την πορτα. Κι οταν το εκαναν καταντησαν το λαμπρο αυτο μυαλο ενα στειρο στοχαστη. Επειτα απο δεκα χρονια απομονωσης θα πεθανει τελικα 25 Αυγουστου το 1900.

Στο μεταξυ, μετα τον οριστικο χωρισμο της με τον Nieztsche, η Lou και οPaul αποφασιζουν να συγκατοικησουν στο Βερολινο το 1882. Εκεινος να καιγεται για εκεινη. Η Lou να χαιρεται την ελευθερια, τις πολλες δυνατοτητες για μορφωση και συναναστροφες. Δεν ξερω τι ειδους μαγεια εξεπεμπε αυτη η γυναικα ωστε να δεχονται τα παντα εκεινοι που την ερωτευονταν. Εστω και το πιο αορατο στο γυμνο ματι κομματι της προσοχης της. Κι ελαμπε η Lou ολολευκη, ασπιλη και ανεγγιχτη, ενα παιδι με μοναδικο μυαλο στους κυκλους των διανοουμενων.


Το 1887 ο Friedrich Carl Andreas, ασχημος, πολυ μεγαλυτερος, μελαχρινος, μελετητης ανατολικων γλωσσων (κυλουσε μαλαισιανο και αρμενικο αιμα στις φλεβες του) τη συναντα και αποφασιζει να την κανει δικη του με καθε κοστος. Φλερτ, προτασεις γαμου, επιμονες συναντησεις... Σε μια απο αυτες ο Andreas απειλει οτι θα κοψει τις φλεβες του αν η Lou δεν δεχτει να τον παντρευτει. Κι ετσι εκεινο που τοσοι και τοσοι απετυχαν, το πετυχε ο μικροσωμος αυτος αντρας. Βεβαια, η Lou του ξεκαθαρισε οτι δεν προκειται να ολοκληρωθει ποτε ο γαμος τους. Και ετσι εγινε. Στα 33 χρονια που εμειναν παντρεμενοι δεν κοιμηθηκαν ποτε μαζι. Οσο για τον Paul Rée? Εξαφανιστηκε απο τη ζωη της Lou μετα το γαμο της και παρα τις διαβεβαιωσεις της πως η σχεση τους δεν προκειται να αλλαξει. Αποσυρθηκε στην ιδιαιτερη του πατριδα για να βρει προωρο θανατο στις 28 Οκτωβριου το 1901.

Ο γαμος με τον Andreas αποδειχτηκε ο,τι καλυτερο για τη Lou. Ηταν στο πλευρο ενος αντρα, περισσοτερο φιλου, που τη λατρευε. Μπορουσε να κινειται πολυ πιο ανετα στους κυκλους της εποχης ως μια παντρεμενη γυναικα. Γυναικα...? Οι πιο ρομαντικες πηγες αναφερουν ως πρωτο εραστη της τον ποιητη Rainer Maria Rilke. Μοναχο. Εκεινος εικοσι ενα. Η Lou τριαντα εξι χρονων. Η σχεση τους δεν κλονισε το γαμο της. Ουτε και οι μετεπειτα σχεσεις της με διαφορους αντρες. Τρια χρονια περασαν μαζι ο λεπτοκαμωμενος ποιητης της αγαπης και η ωριμη πλεον σε ολα τα επιπεδα Lou. Τη σχεση τη διακοπτει εκεινη οταν η εξαρτηση του Rilke αρχισε να πνιγει το απιαστο πνευμα της. Ακολουθει ενας νεος εραστης, ταξιδια και ενα νεκρο παιδι που τερματιζει καθε επιθυμια για μητροτητα.

FREUD
: Δεν ειναι μεσα στο σχεδιο της Δημιουργιας ο ανθρωπος να ειναι ευτυχισμενος.
Στα πενηντα της χρονια θα ερθει σε επαφη με τον Sigmund Fre
ud. Ο μισογυνης Freud θα αναγνωρισει εναν σπανιο θησαυρο διανοησης στο προσωπο αυτης της γυναικας. Θα μεινουν φιλοι και θα ανταλλασουν γραμματα συχνα. Στα γραμματα αυτα φαινεται ολη η τρυφεροτητα και η εκτιμηση που ετρφε ο μεγαλος ψυχαναλυτης για την Lou. Εκεινη βρισκοντας τη διδασκαλια και τις ιδεες του Freud συναρπαστικες ασχολειται με την ψυχαναλυση. Κι ακομα κι αν δεν συγκαταλεγεται αναμεσα στις σημαντικες ψυχαναλυτριες της εποχης (Helene Deutsch, Karen Horney, Melanie Klein) ειναι παρουσα στο συνεδριο που εγινε στη Weimar το 1911. Στη συνεχεια και μεχρι το τελος της ζωης της εξασκησε την ψυχαναλυση στην πολη οπου τελικα και πεθανε, στο Göttingen στις 5 Φεβρουαριου το 1937.



Ερωμενη, μουσα, μαθητρια, φιλη και αγαπημενη, συγγραφεας και ψυχαναλυτρια η Lou ειναι σιγουρα ενα αυτοφωτο ταλεντο και μια απο τις πολυπλοκες, ιδιαζουσες και ενδιαφερουσες προσωπικοτητες της εποχης της....



Lou Andreas-Salomé (Die Erotik--Frankfurt 1910): "La vie amoureuse, naturelle dans toutes ses manifestations et peut-être sur tout dans ses formes les plus haute, este fondée sur le principe de l' infidélité".

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Glory Box--Portishead



I'm so tired, of playing
Playing with this bow and arrow
Gonna give my heart away
Leave it to the other girls to play
For I've been a temptress too long

Just. .

Give me a reason to love you
Give me a reason to be ee, a woman
I just wanna be a woman
From this time, unchained
We're all looking at a different picture
Thru this new frame of mind
A thousand flowers could bloom
Move over, and give us some room

Give me a reason to love you
Give me a reason to be ee, a woman
I just wanna be a woman
So don't you stop, being a man
Just take a little look from our side when you can
Sow a little tenderness
No matter if you cry

Give me a reason to love you
Give me a reason to be ee, a woman
Its all I wanna be is all woman

For this is the beginning of forever and ever

Its time to move over... ...

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

Santa Maria (Del Buen Ayre)--Gotan Project



Τις περισσοτερες φορες προτιμω να χορευω flamenco . . . Ειναι μοναχικος χορος . . . Αναβεις τη δαδα, πυρπολεις εναν απλησιαστο κυκλο και δινεσαι στον Εαυτο σου χωρις αιδω. . . Γιατι ολα εισαι συ . . . Δεν υπαρχουν αλλα ματια . . . Κι ας πετας ολα τα ρουχα σου ενα ενα ενα ενα ενα ενα κατω . . . Εισαι η Σαλωμη μα δεν ζητησες το κεφαλι κανενος σε δισκο. . .
Στο τελος της παραστασης σκιζεις το δικο σου και το πετας μηπως φανει κατι πιο μεσα απο τη γυμνια της σαρκας. . . Ω, αυτη δεν εχει καμια σημασια. . .
Στροβιλιζομαι με τον αερα για φορεμα κι ειναι σαν να νιωθω σε καθε κυτταρο μου το φευγιο. . . Τον χαμενο χρονο. . . Αυτο που ειναι αορατο αν κανεις να το δεις θα σε τυφλωσει, μα γω δεν τυφλωνομαι. . . Λατρευω το flamenco γιατι στο πλαι του μαθαινω να βαδιζω το δρομο του μη-γυρισμου των θνητων πλασματων. . .
 
Μα απο χτες ποσο μου εχει καρφωθει στο νου η μελωδια του tango. . . Δυο κορμια. . . Δυο πνοες. . . Και για μια ψευδαισθηση δεν ειμαι μονη. . . Παιρνω φτερα και νομιζω αντεχω να σηκωσω ολοκληρο τον κοσμο. . . Γω που δεν εχω δυναμη να σηκωθω απο το κρεββατι μου. . . Δεν ειναι δυνατον να σκεφτομαι "μια φραση". . . Δεν ειναι δυνατον να ειναι ο ερωτας μισο αγγιγμα και δυο βλεμματα. . . Το ξερω πως ειναι ολα μεσα στο κεφαλι μου που πλαθει κομητες και φτιαχνει θαλασσες και ολοκληρους Γαλαξιες καινουργιους. . . Ανεξερευνητους. . . Ποθω αυτο το tango τοσο απελπισμενα που στα ματια μου βρεχει χωρις να μπορω να το σταματησω. . . Ειναι το παραπονο. . . Ειναι ενας χορος που θελω να 'ρθει και να ειναι αληθινος. . . Ειναι αυτη η "φραση" που της κανω ερωτα ξανα και ξανα οσο γελοιο κι αν ακουγεται. . .
Κλεινω τα ματια για λιγο και καθε φορα που τ' ανοιγω απλα ευχομαι να ειναι μπροστα μου ενα χερι που δεν θα πει τιποτα. . . Απλα θα με παρει και θα αρχισει να παιζει το Santa Maria . . .

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Τhe Rhythm Of Madness

Get this widget Track details eSnips Social DNA
Μακαρι η ζωη να ηταν παραμυθι. Κι ας βαστουσα οποιον ρολο να 'ναι. Ας ειχα και το ρολο της Κακιας Μαγισσας. Εχω χιλιους Εαυτους και ο καθενας τους εχει αλλους τοσους συντροφους. Μα τουτη τουτη τη στιγμη με βρισκω στα μελανια της Sarah Kane . . .

I am sad
I feel that the future is hopeless and that things cannot improve
I am bored and dissatisfied with everything
I am a complete failure as a person
I am guilty, I am being punished

Ο ερωτας ενα στρατοπεδο συγκεντωσης και ο καθε ερωμενος σε εναν αγωνα να σε κρατησει υπο την εξουσια της υποταγης των φιλιων του. Ψεματα και υποσχεσεις. Λογια που σκορπανε. Αιχμες με στιλβωμενα αγκιστρα να γραπωθουν απο τη σαρκα σου και να σε συρουν παλι πισω. Εκει. Στον θηρευτη. Να γινεις θεαμα. Ξανα και ξανα. Χειροκροτητες ετοιμοι να πληρωσουν το αντιτιμο οσες φορες παει. Απλα για να δουνε λασπη λουσμενη απο το αιμα της αγαπης. Αυτο το αιμα δεν εχει χρωμα κοκκινο. Αυτο το αιμα ειναι καταμαυρο, πηχτο σαν σκοταδι.

– But you have friends.(A long silence.)You have a lot of friends.What do you offer your friends to make them so supportive?(A long silence.)What do you offer your friends to make them so supportive?I feel your pain but I cannot hold your life in my hands.
– I know. I'm angry because I understand, not because I don't.

Δεν μπορει κανεις να καταλαβει εκτος απο τη Sarah. Αυτες οι νυχτες. Τα χτυποκαρδια. Οι απογοητευσεις. Η αγρυπνια. Οι εφιαλτες. Οι αγρυπνιες. Τα ονειρα που απελευθερωμενα σε μια κοινωνια διχως αρχοντες μιλανε για σφαγες κεινων που με πληγωσαν. Μιλανε για απαγχονισμο κεινων που εκμεταλλευονται τους αδυνατους του Κοσμου. Που παιζουν σε τεχνικολορ εικονες με Δυναστες να καιγονται, να μαστιγονται αλα το φιναλε του 120 μερες στα Σοδομα. Δεν ειμαι η μονη. Ουτε η Sarah ηταν μονη. Μητε η Sylvia που το κεφαλι της
a moon
Of Japanese paper, my gold beaten skin
Infinitely delicate and infinitely expensive
. . .
Ο θλιμμενος Εαυτος μου συναντα παμπολλους συνοδοιπορους μεσα στα χρονια, ομως δεν ειναι μονος του. Πλαι του ειναι και οι αλλοι Εαυτοι μου. Που επαναστατουν. Που κοιτανε τα ματια ή ακουνε τις φωνες των φιλων, των γονιων, που παιζουνε παιχνιδια με το σκυλακι τους και απλα χαιρονται το καθε ομορφο πρωινο. . . Που απλως ευχονται μια μερα να ταξιδεψουν, να γευτουνε ρουμι στη χωρα απο οπου παραγεται το ρουμι, να παρουνε ενα μωρακι αγκαλιτσα και να παψουνε το κλαμα του με τις φροντιδες τους . . . Και μεσα σ' ολα ενας ανθρωπος που θα κυλαει στο πλαι μου και δεν θα ζητησει τιποτα. Δεν θα μου πει καμια μη-αληθεια. Δεν θα κρυφτει, ουτε θα φοβηθει. Απλως θα αφεθει, θα με χαιδευει με το βλεμμα και στροβιλιζεται στην αυτοτελεια του διπλα στο πλευρο μου . .

my body decompensates
my body flies apart

Για την ωρα ομως αυτος ο Εαυτος-με-τη-μελανα-χολη ηρθε να εγκατασταθει και γω απλως πρεπει να κανω υπομονη μεχρι να σηκωθει να φυγει . . Δεν ειναι η πρωτη φορα . . Ειμαι συνηθισμενη πια . . Και δεν θα 'ναι και η τελευταια . . Φοβαμαι.
Get this widget Track details eSnips Social DNA
Παλι καλα που υπαρχει η μουσικη . .

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

Out Loud--Stomp


--αφιερωμενο στ' Αστερακι μου που παντα ειναι εκει, εστω και απο μακρια . . .

Guantanamera--Miguel (Elbicho), J.Carmona, Amparo(Amparanoia), Huecco, Marina (Ojos de brujo)


Yo soy un hombre sincero
De donde crece la palma
Y antes de morirme quiero
Echar mis versos del alma
Guantanamera, guajira, Guantanamera

Mi verso es de un verde claro
Y de un carmín encendido
Mi verso es de un ciervo herido
Que busca en el monte amparo
Guantanamera, guajira, Guantanamera

Con los pobres de la tierra
Quiero yo mi suerte echar
El arroyo de la sierra
Me complace más que el mar
Guantanamera, guajira Guantanamera

Cultivo una rosa blanca
En julio como en enero
Para el amigo sincero
Que me da su mano franca
Guantanamera, guajira Guantanamera

--αφιερωμενο εξαιρετικα στο πιο γλυκο κομματι της καρδιας μου . . Ποσο θα μου λειψεις Κοριτσι απο το Γουανταναμο!

[ αυτη τη στροφη δεν την εχει η συγκεκριμενη βερσιον του τραγουδιου, αλλα ειναι η αγαπημενη μου:
Y para el cruel que me arranca
El corazon con que vivo
Cardo ni ortiga cultivo
Cultivo la rosa blanca
Guantanamera, guajira Guantanamera ]

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Η μικρη πριγκιπισα και τα φλουρια της

Εχω ενα κασελακι. Ειναι περιτεχνα διακοσμημενο. Ξυλινα ανθακια το ντυνουνε συκορφα. Πεταλωμενα με φυλλαρακια χρυσου και ζωγραφιες απο στεπες και τουνδρες και παγωμενους λογγους της Αρκτικης... Μια κορη με σκοτεινα μαλλια, ενα λευκο αλογο, πουλια που κελαηδουν στο καπακι. Τοσο πολυτιμα, τοσο μοναδικα, τοσο αξιοζηλευτα...
 "Si quelqu'un aime une fleure qui n'existe qu'à un exemplaire dans les millions d'étoiles, ça suffit pour qu'il soit heureux quand il les regarde. Il se dit: "Ma fleur est là quelque part…" Mais si le mouton mange la fleur, c'est pour lui comme si, brusquement, toutes les étoiles s'éteignaient!"...
*C'est tellement mystérieux, le pays des larmes.

Αν καποιος αγαπαει ενα λουλουδι απ' το οποιο ενα μοναχα ανθος μεγαλωνει σε καποιο απο τα τοσα εκατομμυρια αστερια, τον κανει ευτυχισμενο απλα να κοιταζει τ' αστερια. Μπορει να πει στον εαυτο του," Καπου εκει ειναι το λουλουδι μου...". Αλλα αν ενα προβατο φαει το λουλουδι, σε μια στιγμη ολα τ' αστερια θα σκοτεινιασουν.
 Ειναι τοσο μυστηρια η χωρα των δακρυων.

 Μια φορα κι εναν καιρο ηταν μια Μικρη Πριγκιπισα που ζουσε στον πλανητη Β612. Ηταν μικρος ο πλανητης της. Ειχε μοναχα τρια ηφαιστεια--δυο ενεργα, ενα ανενεργο. Μια μερα ο αγερας εφερε δωρο ενα κασελακι. Η Πριγκιπισα το ανοιξε και βρηκε μεσα κατι καλπικα φλουρια με πανω τυπωμενα φιλια και αγκαλιες και ολα αυτα δεμενα σ' ενα τριανταφυλλο που ειχε γλωσσα και μιλουσε. . . "Τα κασελακια εχουνε μεσα θησαυρους", σκεφτηκε και κινησε να φυγει γι αλλους πλανητες θυμωμενη που τη γελασανε. .


- Mais oui, je t'aime, lui dit la fleur. Tu n'en as rien su, par ma faute. Cela n'a aucune importance. Mais tu as été aussi sot que moi. Tâche d'être heureux... Laisse ce globe tranquille. Je n'en veux plus. 
-Φυσικα και σ' αγαπω, του ειπε το λουλουδι. Ειναι δικος μου λαθος που δεν ειχες καταλαβει τιποτα. Αυτο δεν εχει σημασια. Αλλα εσυ ησουνα το ιδιο ανοητος με μενα. Προσπαθησε να εισαι αυτυχισμενος... Ασε το γυαλινο δοχειο. Δεν το θελω πια.
 
- Ne traîne pas comme ça, c'est agaçant. Tu as décidé de partir. Va-t'en.


-Μην χρονοτριβεις ετσι. Αποφασισες να φυγεις. Πηγαινε.
 
Car elle ne voulait pas qu'il la vît pleurer. C'était une fleur tellement orgueilleuse...

 
Γιατι δεν ηθελε να τη δει να κλαιει. Ητανε ενα πολυ περηφανο λουλουδι...

 
"Je n'ai alors rien su comprendre ! J'aurais dû la juger sur les actes et non sur les mots. Elle m'embaumait et m'éclairait. Je n'aurais jamais dû m'enfuir ! J'aurais dû deviner sa tendresse derrière ses pauvres ruses. Les fleurs sont si contradictoires ! Mais j'étais trop jeune pour savoir l'aimer."


"Δεν ηξερα πως να καταλαβω το ο,τιδηποτε! Θα επρεπε να την κρινω με βαση τις πραξεις και οχι με τα λογια. Με γεμιζε αρωματα και φως. Δε θα πρεπε να φυγω ποτε απο κοντα της! Θα πρεπε να μαντεψω την αγαπη που φωλιαζε πισω απο τις διαβολιες της. Τα λουλουδια ειναι τοσο αντιφατικα! Αλλα ημουνα πολυ νεος για να ξερω πως να την αγαπω".
 
Τελικα η Πριγκιπισα σαν εφτασε στον τελευταιο του σταθμο: τη Γη, καταλαβε το λουλουδι. Καταλαβε επτελους ποσο πολυ την αγαπησε κι εκεινο. Μαζι μ' αυτα καταλαβε πως πολλες φορες λεμε "σε μισω" και εννοουμε "σ' αγαπω"... Τοτε ηταν νεα και δεν καταλαβαινε... Το ταξιδι ομως την ωριμασε και καταλαβε.... Καταλαβε οτι το κασελακι, με τα φλουρια με τα χαμογελα και τις αγκαλιες σφυρηλατημενα στην κορφη, εκρυβε τον θησαυρο τον πιο πολυτιμο . . . Τον πιο ανεκτιμητο . . . Καταλαβε πως καθε πεταλο απο το τριανταφυλλο της μια φραση αγαπημενου προσωπου που ειναι εκει οταν ποναει κι οταν κλαιει κι οταν λυγιζει γιατι νομιζει οτι δεν αντεχει αλλο . . Κι ετσι ετρεξε πισω στο κασελακι της με ορμη να παρει στα δαχτυλα της ενα ενα ολα τα φλουρια της να τα γεμισει φιλια . . . 

 
Voici mon secret. Il est très simple: on ne voit bien qu'avec le cœur. L'essentiel est invisible pour les yeux.


Να το μυστικο μου. Ειναι πολυ απλο: δεν βλεπουμε καλα παρα μονο με την καρδια. Το ουσιωδες ειναι αορατο στα ματια.

Le langage est source de malentendus.

Η γλωσσα ειναι πηγη παρεξηγησεων. 
Vous êtes belles, mais vous êtes vides.... On ne peut pas mourir pour vous.  

Ειστε ομορφα, μα ειστε αδεια... Κανεις δεν θα μπορουσε να πεθανει για σας. 
Ποσο αγαπω τα φλουρια μου . . . Εκει στον μικρο μου Πλανητη ευχομαι να μεναμε για παντα μαζι . . . Κι αν αυτο δε γινεται, απλα ευχαριστω τον ανεμο που εβρεξε το κασελακι στα μερη μου και τα γνωρισα, τα μοιρισα, γευτηκα το γελιο και τη χαρα τους. . Μ' απλωσαν με ειλικρινεια το χερι και πηρανε το δακρυ μου μεσα τους να το λιωσουν σε τραγουδι . . 

 
Les hommes ont oublié cette vérité, dit le renard. Mais tu ne dois pas l’oublier. 

Tu deviens responsable pour toujours de ce que tu as apprivoisé. 
Οι ανθρωποι ξεχασαν αυτη την αληθεια, ειπε η αλεπου. Αλλα εσυ δεν πρεπει να την ξεχασεις.
Εισαι υπευθυνος για παντα απεναντι σ' εκεινο που εξημερωνεις.

--για τους υπεροχους ανθρωπους που με πλαισωνουν και βαφουν με πινελα τον πανλευκο, αδειο καμβα . .

Guten Tag--Wir sind Helden





Meine Stimme gegen dein Mobiltelefon
Meine Fäuste gegen eure Nagelpflegelotion
Meine Zähne gegen die von Doktor Best und seinem Sohn
Meine Seele gegen eure sanfte Epilation
 Es war im Ausverkauf im Angebot die Sonderaktion
Tausche blödes altes Leben gegen neue Version
Ich hatte es kaum zu Hause ausprobiert da wusste ich schon
an dem Produkt ist was kaputt-das ist die Reklamation
 Ich will
Ich tausch nicht mehr ich will mein Leben zurück
Guten Tag ich gebe zu ich war am Anfang entzückt
aber euer Leben zwickt und drückt nur dann nicht
wenn man sich bückt -
Guten Tag
 
Meine Stimme gegen die der ganzen Talkshownation
Meine Fäuste für ein müdes Halleluja und Bohnen
Meine Zähne gegen eure zahme Revolution
Visionen gegen die totale Television
 
Es war im Ausverkauf im Angebot die Sonderaktion
Tausche blödes altes Leben gegen neue Version
Ich hatte es kaum zu Hause ausprobiert da wusste ich schon
an dem Produkt ist was kaputt-das ist die Reklamation
 Guten Tag guten Tag ich will mein Leben zurück
Guten Tag guten Tag ich will mein Leben zurück
Guten Tag guten Tag ich will mein Leben zurück
Ich tausch nicht mehr ich will mein Leben zurück
Guten Tag ich gebe zu ich war am Anfang entzückt
aber euer Leben zwickt und drückt nur dann nicht
wenn man sich bückt -
Guten Tag
--αφιερωμενο στο Στελλιω που λειπει Γερμανια . .

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

4.48 pSYchOsiS--Sarah Kane

I am sadI feel that the future is hopeless and that things cannot improve
I am bored and dissatisfied with everything
I am a complete failure as a person
I am guilty, I am being punished
I would like to kill myself
I used to be able to cry but now I am beyond tears
I have lost interest in other people
I can't make decisions
I can't eat
I can't sleep
I can't thinkI cannot overcome my loneliness, my fear, my disgust
I am fatI cannot write
I cannot love
My brother is dying, my lover is dying, I am killing them bothI am charging towards my deathI am terrified of medication
I cannot make loveI cannot fuck
I cannot be alone
I cannot be with others
My hips are too big
I dislike my genitals



At 4.48
when depression visits
I shall hang myself
to the sound of my lover's breathing

I do not want to die

I have become so depressed by the fact of my mortality that I have decided to commit suicide

I do not want to live

I am jealous of my sleeping lover and cover his induced unconsciousness

When he wakes he will envy my sleepless night of thought and speech unslurred by medication

I have resigned myself to death this year

Some will call this self-indulgence
(they are lucky not to know its truth)
Some will know the simple fact of pain

This is becoming my normalityDr This and Dr That and Dr Whatsit who's just passing and thought he'd pop in to take the piss as well. Burning in a hot tunnel of dismay, my humiliation complete as I shake without reason and stumble over words and have nothing to say about my 'illness' which anyway amounts only to knowing that there's no point in anything because I'm going to die. And I am deadlocked by that smooth psychiatric voice of reason which tells me there is an objective reality in which my body and mind are one. But I am not here and never have been. Dr This writes it down and Dr That attempts a sympathetic murmur. Watching me, judging me, smelling the crippling failure oozing from my skin, my desperation clawing and all-consuming panic drenching me as I gape in horror at the world and wonder why everyone is smiling and looking at me with secret knowledge of my aching shame.


Nothing can extinguish my anger.

And nothing can restore my faith.



This is not a world in which I wish to live.


– Have you made any plans?
– Take an overdose, slash my wrists then hang myself.
– All those things together?
– It couldn't possibly be misconstrued as a cry for help.– Do you despise all unhappy people or is it me specifically?
– I don't despise you. It's not your fault. You're ill.
– I don't think so.
– No?
– No. I'm depressed. Depression is anger. It's what you did, who was there and who you're blaming.
– And who are you blaming?
– Myself.


Body and soul can never be married
Insoluble hoping cannot uphold me





I will drown in dysphoriain the cold black pond of my self
the pit of my immaterial mind
They will love me for that which destroys me
the sword in my dreams
the dust of my thoughts
the sickness that breeds in the folds of my mind

After 4.48 I shall not speak again

I have reached the end of his dreary and repugnant tale of a sense interned in an alien carcass and lumpen by the malignant spirit of the moral majority





I have been dead for a long time


I've never in my life had a problem giving another person what they want. But no one's ever been able to do that for me. No one touches me, no one gets near me. But now you've touched me somewhere so fucking deep I can't believe and I can't be that for you. Because I can't find you.


Do you think it's possible for a person to be born in the wrong body?

– Oh dear, what's happened to your arm?
– I cut it.
– That's a very immature, attention seeking thing to do. Did it give you relief?
– No.
– Did it relieve the tension?
– No.
– Did it give you relief?
(Silence.)
Did it give you relief?
– No.
– I don't understand why you did that.
– Then ask.
– Did it relieve the tension?
(A long silence.)
Can I look?
– No.
– I'd like to look, to see if it's infected.
– No.
(Silence.)
– I thought you might do this. Lots of people do. It relieves the tension.
– Have you ever done it?
– ...
– No. Far too fucking sane and sensible. I don't know where you read that, but it does not relieve the tension.
(Silence.)
Why don't you ask me why?
Why did I cut my arm?
– Would you like to tell me?
– Yes.
- Then tell me.
– ASK.
ME.
WHY.
(A long silence.)
– Why did you cut your arm?
– Because it feels fucking great. Because it feels fucking amazing.
– Can I look?
– You can look. But don't touch.
– (Looks) And you don't think you're ill?
– No.
– I do. It's not your fault. But you have to take responsibility for your own actions. Please don't do it again.

love keeps me a slave in a cage of tearsI miss a woman who was never born
I kiss a woman across the years that say we shall never meet



No hope No hope No hope No hope No hope No hope No hope


– It's not your fault, that's all I ever hear, it's not your fault, it's an illness, it's not your fault, I know it's not my fault. You've told me that so often I'm beginning to think it is my fault.



Irredeemable

derailed
deranged
deform
free form

Argument with junior doctor whom she accused of treachery after which she shaved her head and cut her arms with a razor blade.


Where do I start?
Where do I stop?
How do I start?
(As I mean to go on)

How do I stop?
How do I stop?
How do I stop?
How do I stop?How do I stop?
A tab of pain
How do I stop?
Stabbing my lungs
How do I stop?
A tab of death
How do I stop?
Squeezing my heart

My legs are empty
Nothing to say
And there is the rhythm of madness


a scall on my skin, a seethe in my heart
a blanket of roaches on which we dance
this infernal state of siege

The head is sick, the heart's caul torn
Thread the ground on which wisdom walks
Embrace beautiful lies
the chronic insanity of the sane


– At 4.48when sanity visits for one hour and twelve minutes I am in my right mind.When it has passed I shall be gone again,


Cut out my tongue
tear out my hair
cut off my limbs
but leave me my love
I would rather have lost my legs
pulled out my teeth
gouged out my eyes
than lost my love
slash wring punch burn flicker dab float dab
flicker burn punch burn flash dab press dab
wring flicker float slash burn slash punch slash
press slash float slash flicker burn dab

beautiful pain
that says I exist

I came to you hoping to be healed.

You are my doctor, my saviour, my omnipotent judge, my priest, my god, the surgeon of my soul.

And I am your proselyte to sanity.
to resist coercion and constriction
to be independent and act according to desire
to defy convention
to avoid pain
to avoid shame
to repress fear
to overcome weakness
to belong
to be accepted
to draw close and enjoyably reciprocate with another
to converse in a friendly manner, to tell stories, exchange
sentiments, ideas, secrets
to communicate, to converse
to laugh and make jokes
to win affection of desired Other
to adhere and remain loyal to Other
to enjoy sensuous experiences with cathected Other
to feed, help, protect, comfort, console, support, nurse or
heal
to be fed, helped, protected, comforted, consoled,
supported, nursed or healed
to form mutually enjoyable, enduring, cooperating and
reciprocating relationship with Other, with an equal
to be forgiven
to be loved
to be free

– You don't need a friend you need a doctor.
(A long silence.)
– You are so wrong.
(A very long silence.)
– But you have friends.
(A long silence.)
You have a lot of friends.
What do you offer your friends to make them so supportive?
(A long silence.)
What do you offer your friends to make them so supportive?
I feel your pain but I cannot hold your life in my hands.
– I know. I'm angry because I understand, not because I don't.

my body decompensates
my body flies apart
you will always have a piece of me
because you held my life in your hands

those brutal hands
I thought it was silent
till it went silent

how have you inspired this pain?

What am I like?
the child of negation


still black water
as deep as forever
as cold as the sky
as still as my heart when your voice is gone
I shall freeze in hell
of course I love you
you saved my life

the only thing that's permanent is destruction
we're all going to disappear
trying to leave a mark more permanent that myself

Please don't cut me up to find out how I died
I'll tell you how I died
One hundred Lofepramine, forty five Zopiclone, twenty five Temazepam, and twenty Melleril

Everything I had

Swallowed

Slit

Hung

It is done
I know no sinIt is myself I have never met, whose face is pasted on the underside of my mind

please open the curtains

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Συναντωντας εναν Εαυτο μου σε καποιο βιβλιο

Σεληνη

η πριγκιπισσα της νυχτας

ξεχασιαρα, υπναρου και ευθραυστη σα νουφαρο

Και χλωμη σαν τραγουδακι με σκετο πιανο . . .

--Το κουβαρι των Αλλοκοτων πραγματων, Μυρτω Κοντοβα

Roka--Calexico&Amparanoia




Sleeping in the valley, valley of ill fortune
Waking cross the river, river of delusionFull moon lures the waves, waves of desperationEmpty hearts and mouths wither away
 
So close your eyes
Slow your breath
Dream of northern lights
Around this dance of death
 
No abandones, no llores, busca tu rio
No te sientas perdido
Gira, vuelta y vuelta gira
Danza de la muerte
Que viene a verte
Bailala
 
Cup your hands to her parched heart, parched and
Broken heart
No water here to drink way downstream
One goes where the water flows and water's running dry
So don't give up no don't cry, don't cry
 
Just close our eyes
Pretend we forgetNorth country dreams
Twist this dance of death
Danza de la muerte
Si viene a verte
Que bailando te encuentre
Bailando, girando
Danza de la muerte
 
Spin round, spin round, spin round
Vuelta, vuelta, muerte
 
B a i l a l a

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

Eve's Diary--Mark Twain

[. . .]
__Κοιμαται ολη την ημερα. Το ξερω γιατι ημουν διαρκως εκει κοντα του και του ετοιμαζα φαγητα που τα κρατουσα ζεστα περιμενοντας να ξυπνησει. Καθε τοσο εμπαινα σιγα σιγα μεσα κι αφηνα τα ματια μου να χορταινουν το γλυκο του προσωπο. Ημουν ευγνωμων για εκεινον τον ευλογημενο υπνο. Κι αυτος εξακολουθουσε να κοιμαται--κοιμοταν με τα ματια του ανοιχτα. Αυτο ηταν παραξενο και στην αρχη νομισα πως ηταν ξυπνιος, ομως δεν ηταν, γιατι του μιλησα και δεν μου απαντησε. Παντα μου απανταει οταν του μιλαω. Ο Κάιν ειναι δυστροπος και δεν απανταει παντα, οχι ομως ο Αβελ.
__Καθισα διπλα του ολη νυχτα, γιατι φοβομουνα μηπως ξυπνησει και θελησει να φαει. Το προσωπο του ηταν πολυ λευκο. Και ηταν σαν να αλλαζε και στο τελος εμοιαζε με το προσωπο του οταν ηταν μικρο παιδι στην Εδεμ, πριν απο πολυ καιρο, τοσο γλυκο, ομορφο κι αγαπημενο. Μ' εκανε να γυρισω πισω, να περασω την αβυσσο των χρονων και χαθηκα μεσα σε ονειρα και δακρυα--ωρες ολοκληρες, νομιζω. Υστερα συνηλθα. Μου φανηκε πως σαλεψε και τον φιλησα στο μαγουλο για να τον ξυπνησω, ομως εκεινος συνεχισε να κοιμαται και απογοητευτηκα. Το μαγουλο του ηταν κρυο, εφερα σακια με μαλλι και πουπουλα και τον σκεπασα, ομως εκεινος εξακολουθησε να ειναι παγωμενος και του εφερα κι αλλα. Ο Αδαμ ξαναρθε και λεει οτι ο Αβελ δεν εχει ζεσταθει ακομα. Δεν το καταλαβαινω.
ΙΙΙ

Δεν καταφερνουμε να τον ξυπνησουμε. Αγκαλιαζοντας τον σφιχτα τον κοιταξα στα ματια μεσα απο το πεπλο των δακρυων μου και του ζητιανεψα μια μονο λεξουλα, ομως δεν απανταει.
Ω αυτος ο μεγαλος υπνος--ειναι ο θανατος: Και δεν θα ξαναξυπνησει ποτε πια?

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Μια φραση απο το ημερολογιο της Sylvia Plath


I didn't believe in mending.
If the heart was fragile, like a porcelain cup, and a great loss shattered it, all the time and kindness in the world couldn't hide the ugly cracks.
Once the precious liquid of love had seeped away, you were left dry.
Dry and empty.

Μαζι με τα δυο τραγουδια και μια κορδελα λεξεις απο την αγαπημενη ποιητρια . . . Να αγαπας με παθος . . . Το υγρο δεν ειναι στατικο και οι ρωγμες ποτε τοσο ασχημες . . . Ο πονος ειναι η διαδικασια της μετουσιωσης . . . Ετσι μεγαλωνουμε . . . Πονωντας σπαει το πουλι το τσοφλι . . . Πονωντας παιρνει το παιδι την πρωτη ανασα και ριγουνε τα πνευμονια του στην νεα ζωη . . . Δεν ειναι σημαδι αρρωστιας, Sylvia, το σπασμενο υφαδι της καρδιας . . . Ειναι σημαδι οτι μεγαλωνουμε . . . Απλωνεις τα χερια, αφηνεις τα δακρυα να στεγνωσουν, χαμογελας και πας παρακατω . . . Και "παρακατω" σημαινει "παντου" . .

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Erkekler--Sezen Aksu

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Yalnızlık Allah’a mahsus
Yalnız yatmak mı, ay ay imkansız
Biri mutlaka olmalı
Seni acil unutmalı
Ya olmazsa seni şeytanın şahidi sus
Çivi çiviyi söker, sökmezse şansına küs
Elimi sallasam ellisi
Başımı sallasam tellisi
Erkekler
Oooof içim sıkılıyor
Oooof pabucum sıkıyor
Burda hayat şöyle böyle
Yaşıyoruz zar zor öyle
Şimdilik sensiz olmadı
Tüh, taş yerini bulmadı
Sen nasılsın iyi misin
Ne var ne yok hasta mısın
Yoksa benim gibi boşta mısın

η μοναξια αρμοζει μονο στον θεο . . .
να κοιμηθεις μονη σου . . .
αι αι αδυνατον . . .
πρεπει οπωσδηποτε να υπαρχει καποιος . . .
πρεπει να ξεχνας την πικρα σου . . .

Puerto Claridad--Amparanoia

Get this widget
Track details
eSnips Social DNA
Porque detras de lo bueno
esta escondido dolor?
sera que cuando trae venenoes mejor decirle adios

Sabe tu beso a ron y tu
me sabes rumberovoy llegando a puerto claridad
en la playa te espero, rumbero

Tu sabes como hacerme reir mi bien
no me hagas llorar
(2)

Dice que no la quiere
Dice que no va a verla
pero el camino que va a su casa
no cria yerba, no cria yerba

Que te quiero mi Iguana si
que te quiero camaleon
que la vida no me interesa
si no tengo tu amor

que no, que no, que no

Tu sabes como hacerme reir mi bien
no me hagas llorar
(2)

Puerto claridad, Puerto claridad
απουσια μου να σας κραταει συντροφια τ' αγαπημενο μου τραγουδι . . . .
αχ σε ποιες γειτονιες του κοσμου ειναι κρυμμενοι αυτοι οι ερωτες . . . ?