Emmeleia--Dead can Dance

Sota mono tratao no trateja mon

Uto traja satija totaja tom
Ima toja satao no trateja mon
Uto traja satija tom, satija tom

Sadom sadom
Sadom sadom

Una torti sadom
Una parki sadom

II. Suta mono tratao na trateja ton
Uto traja satija totaja ton
Ima toja satao uno trateja ton
Uto traja satija tom, satija tom

Sadom sadom
Sadom, sadom

Una torti sadom
Una parki sadom

Αν καποτε κανω κορη θα την πω Εμμελεια... Και ξαφνικα ανακαλυπτω ενα τραγουδι με αυτο το ονομα και στιχους ακαταληπτους. Δεν καταλαβαινω τι θελουν να πουν. Το νιωθω ομως.

Ειναι ενα μοιρολοι. Ειναι μια προσευχη. Μια πανανθρωπινη προσευχη, χωρις τις φυλακες καμιας θρησκειας με τους βιαιοκολακες "αστυνομους" των Εντολων.

Η γυναικεια φωνη μοιαζει με μανα... Ειτε προσευχεται να ειναι παντοτε καλα το ανθακι της... Ειτε μοιρολογει περηφανα για το χαμενο παιδι... Κι ενα παιδι που ποτε δεν ηρθε στη ζωη μας ειναι κι αυτο ενα χαμενο παιδι... Τι κι αν δεν ηρθε? Εχουμε ηδη ονειρευτει τα ματια του, τα μαλλια του, τη φωνη του... Νιωσαμε το λιλιπουτειο χερακι μεσα στο δικο μας. Κι αφου το νιωσαμε παει να πει οτι σε καποια διασταση του πραγματικου ή του φανταστικου υπηρξε. Υπηρξε στ' αληθεια.
Τα ονειρα ειναι το ιδιο πραγματικα με εμας.

Ισως και μεις ειμαστε το ονειρο καποιου.

Η γυναικα-Lisa φτυνει λεξεις α-νοητες... Ομως μονη αδυνατει να γονιμοποιηθει. Με χαρτι και μολυβι γραφει τους ηχους της γλωσσας της ωστε ο αντρας-Brendan να μπορεσει να τραγουδησει μαζι της τη μουσικη της αρχαιας τραγωδιας.

Μα εμενα η θλιψη μου δεν εχει ΠαΤΕρΑ.

Εχει μονο μητερα. Το εννοω απολυτα αυτο.

Δεν εχει πατερα οχι επειδη κανεις δειλος δεν την αναγνωρισε, μα επειδη η μητρα μου δεν δεχτηκε κανενα σπερμα.

Αυτο-γονιμοποιηθηκα ως αλλη Μαρια η Παρθενος. Δεν γεννησα τον Σωτηρα μου. Μην περιμενετε μεγαλα πραγματα απο μενα. Εγω ειμαι μια ασημαντη γυναικα σημαντικη μονο σ' εκεινους που μ' αγαπουν.

Εχω χαθει απο κοντα Τους. Οσο το μωρο μεγαλωνει μεσα μου δυσκολευομαι να βγω εξω. Νιωθω ναυτια και κανω εμετο. Αν κουραστω πολυ αιμορραγω λιγακι απο κατω. Πρεπει να προσεχω. Κι επειτα με τους μηνες στρογγυλευω και λαχανιαζω με την παραμικρη ανασα.

Τουτη η κυοφορια δεν ειναι μια κοινη κυοφορια που κραταει εννια μηνες.

Δεν ξερεις ποτε ποσο θα κρατησει.

Ειναι σ' ενα μηνα Χριστουγεννα, μα γω θελω να πιω βακχικο κρασι και να χορεψω τη μελωδια της Cantara.

Μπλεγμενα πεπλα του Ινδουισμου με αρχαιοελληνικη δραματουργια... με μεσαιωνικες νοτες.

Mon seul desire, λεω και γδυνομαι απο στολιδια και χρυσαφια. Δεν τα εχω αναγκη. Η περιουσια μου εμενα δεν εχει υλη.

Ακουω το ιδιο τραγουδι ξανα και ξανα.

Αν κανω ποτε κορη θα την πω Εμμελεια ...