Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Συναντωντας εναν Εαυτο μου σε καποιο βιβλιο

Σεληνη

η πριγκιπισσα της νυχτας

ξεχασιαρα, υπναρου και ευθραυστη σα νουφαρο

Και χλωμη σαν τραγουδακι με σκετο πιανο . . .

--Το κουβαρι των Αλλοκοτων πραγματων, Μυρτω Κοντοβα

5 σχόλια:

ΠΡΟΒΑΤΟ, ΟΧΙ ΑΡΝΙ είπε...

Κι εγώ σε συνάντησα σε ένα βιβλίο. Στο "εγώ είμαι ένα σύννεφο" του Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλου για τη Φλέρυ Νταντωνάκη. Κόρη του φεγγαριού και της σιωπής. Των δυνατών ψιθύρων και των υγρών διαδρομών στο χνούδι της πλάτης.

Sophey-Franny είπε...

τι γλυκα λογια . . . μ' εκανες και γελασα... και κλαιω πολυ τελευταια . . . :)

ας γινουν ολα ομορφα. . . ας φυγει η μπορα . . .και τα συννεφα . . φυσα και συ λιγο πιο δυνατα Προβατακι . .

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα φεύγουν, όλα επιστρέφουν, και οι μπόρες και ο ήλιος, και το γέλιο και το κλάμα...
Εμείς, πάντως δεν επιστρέφουμε ποτέ καλό μου....

Sophey-Franny είπε...

Μ' εχει παρει λιγο απο κατω . . αλλα ακουσα δυο ομορφα λογια απο τον ανθρωπο που αγαπω πιο πολυ απο ολους . . σημερα και χαμογελω και παλι.... :)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Nαι, έτσι, να χαμογελάς πάντα! Στο εύχομαι ολόψυχα!