Tongue Tied--Balay feat Tricky

...ητανε να γεννηθω ελαφι ή αγερι ή νουφαρο να με χαιδευουν παντα τα απειρα χερια του εραστη ποταμου ή της ερωμενης θαλασσας. Στο σχεδιο του Συμπαντος το αυλο κομματι μου δεν ταιριαζε στ' ανθρωπινο καλουπι. Και να ομως που ποιος ξερει το πως και το γιατι πρωτανοιξα τα ματια μου οδυρομενη σ' εναν παραλογο κοσμο.

Παραλογο μα ομορφο. Μαζι χορευουνε αυτα τα δυο. Ο Παραλογισμος και η Ομορφια.Την τραβαει απ' το χερι εκεινος να την παρασυρει στο χορο. Απλωνει τα μαλλια της εκεινη να βρουν καταφυγιο ολες οι λυπες της πλασης. Ειναι μακρια τα μαλλια της. Δυο φορες τυλιγονται γυρω απο τον ισημερινο. Πλενονται στα κυματα των εφτα θαλασσων. Στεγνωνουν κατω απο τον φλογερο ηλιο της Σαχαρα. Κρυσταλλα παγου τα στολιζουν στο διαβα τους απο τις στεπες της Ρωσιας. Τυφλωνουν τα καστανα ματια του ταυρου να μην ξεχωριζει το κοκκινο πανι. Αναστεναζει μια γλυκια καστανοκοκκινη μπουκλα πανω απο το Τηγανι της Μεσογειου. Τι λογια εγραψε το πιο λαμπρο τεκνο του Τηγανιου...

Gypsy, let me lift your skirt

and have a look at you.Open in my ancient fingers

the blue rose of your womb.

Πως να μη μαθεις ισπανικα να τραγουδησεις τους στιχους αυτους στο πρωτοτυπο... Πως το πολυβουο μυαλο του Φεντερικο να επιτρεψει κι αλλη γλωσσα να γινει κτημα του οταν σκεφτεται σε στιχους... Μιλαει για τους Τσιγγανους οπως τσιγγανα ειναι η καρδια μας... Αγαπαει οποιον θελει. Ταξιδευει στα ματια του ποθου της. Καθε φορα που το μυαλο σβηνει την υπαρξη μας με το σφουγγαρι της λογικης, εκεινη ξεσηκωνει γιορτη στο σωμα...Κοιτω τα δαχτυλα μου και εισαι καπου εκει κρυμμενος στις γωνιες τους. Κι ειναι σαν να σε ξερω χρονια και σαν το αυριο σαν αυριο να μη μοιαζει που λεει και το τραγουδι. Εισαι ο Παραλογισμος και η Ομορφια μαζι. Εισαι χρωμα λευκο που αγκαλιαζει ολοκληρη την παλετα. Ανοιγεις τα χερια και πιτσιλιες πεταγονται στον καμβα μου. Μοναχα που ακομα δεν εχεις παρει μορφη. Δεν εχεις ονομα ακομα... Εισαι απλα ενα τραγουδι για την ωρα και μου κανεις ερωτα. . . Χιλιες φορες. . Το παιζω ξανα και ξανα. . Και προσμενω. . .