Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Σαλια, μισολογα και τρυπιοι στιχοι

Καθε ταξιδι
Εκκρισεις σπαταλες
Ιδρωτας κι αιμα
Ιχνογραφιες τραγικες
Πανω σε πλατες αφιλοξενες
Ανθρωποφαγων λεωφορων
~
Σκυβω το κεφαλι
Μια μια τις ξανακολουθω
Οχι γιατι μπορει να με ζεστανει
Ενα δωματιο
Μα να, σα φτανω καπου
Εκεινη μονο τη στιγμη
Θαρρω πως κρυβομαι

Στο ιδρυμα οι ανασες δονουν
Το ησυχο σαπιο αερα
Οι βολτες στους φραχτες σταματουν
Κανεις δεν θυμαται τι υπαρχει πιο περα
Οι εγκλειστοι ηρωες το ξερουν καλα
Κι οι μαυροι αιωνες το ξερουν
Ποναει παντα η πρωτη φορα
Ποναει παντα η πρωτη φορα
Μα καμια φορα
Ποναει για παντα για παντα για παντα
--Γ. Αγγελακας

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τρυπες.... ποσο λειπουν απο την ελληνικη σκηνη... Μουσικα και στιχουργικα
οσο για την καλη κυρια που διαχειριζεται τη σελιδα, κηπ ραητηνγκ ντηερ