|
... για σενα που σ' εχω κομματι μου
... για σενα που ειμαι λιγο απο σενα
... για σενα που κοροιδευτικα σ' ελεγα "μαμα" μου κι ομως... εισαι η δευτερη μητερα μου.. αν η μητερα ειναι εκεινη που σε μαθαινει ν' αγαπας, να μοιριζεις την ανοιξη σε καθε λουλουδι, να κυνηγας πεταλουδες οχι με φονικες αποχες αλλα με τα γυμνα σου χερια...
... για σενα που προχωρας τοσο γενναια και τοσο πεισματαρικα στο αυριο που με κανεις να σηκωνομαι στα ποδια μου ξανα και ξανα και ξανα και ξανα...
... για σενα που σταθηκες τοσο στο πλαι μου... οσο κανεις αλλος... εσενα που δεν μ' αγκαλιασες στο αεροπλανο απο Χανια και με κατσαδιαζεις γιατι με βλεπεις να βουταω στο κενο και θυμωνεις...
... για σενα που κοντα σου νιωθω τοσο δυνατη και μακρια σου τοσο αδυναμη
... για σενα που με αναστησες απο τη ναρκη της θλιψης και μ' εντυσες με χρωματα και ουρανια τοξα
... για σενα που μου δειξες πλευρες αυτου του κοσμου που δεν ειχα ιδεα πως υπηρχανε
... για σενα που εκανες σχεδια να πορευτουμε μαζι στο αυριο, μα εγω τα γκρεμισα απερισκεπτα
... για σενα που δεχτηκες ολα τα ασχημα προσωπα του εαυτου μου
... για σενα που δεν θα σ' εχω διπλα μου τοσο συντομα οσο ηλπιζα... ισως και ποτε πια...
... για σενα που πρεπει να ξεπερασω και να μαθω να ζω χωρις εσενα απο δω και περα
... για σενα που δεν ξερω αν το μελλον θα μας εχει κοντα
... για σενα που μ' αγαπησες οσο κανεις αλλος παρολη την σκληροτητα σου
... για σενα που μου λειπεις οσο θα μου ελειπε ενα κομματι της καρδιας και της ψυχης μου αν χειρουργικα μου το αφαιρουσανε
... για σενα που θα σε ηθελα εγωιστικα εδω να εισαι στο πλευρο μου τωρα που σε χρειαζομαι
... μα μεγαλωσα και δεν ειμαι παιδι σου και πρεπει να μαθω να στεκομαι στα δικα μου ποδια... σ' αυτα τα αδυναμα, σκελετωμενα ποδια...
... για σενα ματια μου που τα ματια μου φτιαχνουνε θαλασσες στο διαβα τους...
.. χαιρομαι για σενα.. αληθεια το λεω... μα και λυπαμαι και σε θελω εδω... φοβαμαι τη μοναξια και μοναχα κοντα σου δεν νιωθω μονη...
... κανενας εραστης δεν μου δοθηκε...
... κανενα κορμι δεν με αγαπησε
... κανενας φιλος δεν με πηρε απο το χερι με το ζορι εστω να με συνεφερει οταν επεφτα σε κωμα
... εσυ... μοναχα εσυ...
... και τωρα πρεπει να σταθω εναντια σε ολα...
... και πρεπει να μαθω να υπαρχω και να κανω σχεδια διχως το χερακι σου μεσα εκει να μου στεκεται
... ποναω πολυ ψυχουλα μου
... ποναω για σενα και φοβαμαι και χαιρομαι ανταμα οτι πλεον εσυ βρηκες το δρομο σου... και πρεπει να κανω το ιδιο
... μοναξια.. πολυ μοναξια χωρις εσενα
... ενα φιλι και συγγνωμη που σε θελω εδω.... συγγνωμη που η χαρα μου για σενα μαραινεται απο την εγωβορα θλιψη μου...
αχ... ψυχη μου... ψυχη μου....
... για σενα που ειμαι λιγο απο σενα
... για σενα που κοροιδευτικα σ' ελεγα "μαμα" μου κι ομως... εισαι η δευτερη μητερα μου.. αν η μητερα ειναι εκεινη που σε μαθαινει ν' αγαπας, να μοιριζεις την ανοιξη σε καθε λουλουδι, να κυνηγας πεταλουδες οχι με φονικες αποχες αλλα με τα γυμνα σου χερια...
... για σενα που προχωρας τοσο γενναια και τοσο πεισματαρικα στο αυριο που με κανεις να σηκωνομαι στα ποδια μου ξανα και ξανα και ξανα και ξανα...
... για σενα που σταθηκες τοσο στο πλαι μου... οσο κανεις αλλος... εσενα που δεν μ' αγκαλιασες στο αεροπλανο απο Χανια και με κατσαδιαζεις γιατι με βλεπεις να βουταω στο κενο και θυμωνεις...
... για σενα που κοντα σου νιωθω τοσο δυνατη και μακρια σου τοσο αδυναμη
... για σενα που με αναστησες απο τη ναρκη της θλιψης και μ' εντυσες με χρωματα και ουρανια τοξα
... για σενα που μου δειξες πλευρες αυτου του κοσμου που δεν ειχα ιδεα πως υπηρχανε
... για σενα που εκανες σχεδια να πορευτουμε μαζι στο αυριο, μα εγω τα γκρεμισα απερισκεπτα
... για σενα που δεχτηκες ολα τα ασχημα προσωπα του εαυτου μου
... για σενα που δεν θα σ' εχω διπλα μου τοσο συντομα οσο ηλπιζα... ισως και ποτε πια...
... για σενα που πρεπει να ξεπερασω και να μαθω να ζω χωρις εσενα απο δω και περα
... για σενα που δεν ξερω αν το μελλον θα μας εχει κοντα
... για σενα που μ' αγαπησες οσο κανεις αλλος παρολη την σκληροτητα σου
... για σενα που μου λειπεις οσο θα μου ελειπε ενα κομματι της καρδιας και της ψυχης μου αν χειρουργικα μου το αφαιρουσανε
... για σενα που θα σε ηθελα εγωιστικα εδω να εισαι στο πλευρο μου τωρα που σε χρειαζομαι
... μα μεγαλωσα και δεν ειμαι παιδι σου και πρεπει να μαθω να στεκομαι στα δικα μου ποδια... σ' αυτα τα αδυναμα, σκελετωμενα ποδια...
... για σενα ματια μου που τα ματια μου φτιαχνουνε θαλασσες στο διαβα τους...
.. χαιρομαι για σενα.. αληθεια το λεω... μα και λυπαμαι και σε θελω εδω... φοβαμαι τη μοναξια και μοναχα κοντα σου δεν νιωθω μονη...
... κανενας εραστης δεν μου δοθηκε...
... κανενα κορμι δεν με αγαπησε
... κανενας φιλος δεν με πηρε απο το χερι με το ζορι εστω να με συνεφερει οταν επεφτα σε κωμα
... εσυ... μοναχα εσυ...
... και τωρα πρεπει να σταθω εναντια σε ολα...
... και πρεπει να μαθω να υπαρχω και να κανω σχεδια διχως το χερακι σου μεσα εκει να μου στεκεται
... ποναω πολυ ψυχουλα μου
... ποναω για σενα και φοβαμαι και χαιρομαι ανταμα οτι πλεον εσυ βρηκες το δρομο σου... και πρεπει να κανω το ιδιο
... μοναξια.. πολυ μοναξια χωρις εσενα
... ενα φιλι και συγγνωμη που σε θελω εδω.... συγγνωμη που η χαρα μου για σενα μαραινεται απο την εγωβορα θλιψη μου...
αχ... ψυχη μου... ψυχη μου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου